نقدی کوتاه بر نتایج بدست آمده ایران در بازیهای هانگژو
داوود سلیانچی
رئیس انجمن جت اسکی و جت بُت
بازیهای آسیایی هانگژو اهمیت زیادی در محدوده قاره آسیا دارند و در جامعه ورزشی منطقه توجه فراوانی به آنها می‌شود. این رویدادها که هر چهار سال یک بار برگزار می‌شوند، با حضور ورزشکاران و تیم‌های ملی از کشورهای مختلف آسیا، به عنوان یک فرصت برای ارتقای همکاری و رقابت در محیط مناسبی شناخته می‌شوند.
بازی های آسیایی به عنوان رویدادی فراتر از ورزش، بین المللی شدن و گشودگی چین و همچنین علاقه شدید آن به دنیای خارج را به نمایش گذاشت.
بازیهای آسیایی هانگژو بعد از 15 روز رقابت فشرده و رسمی کشورها برای کسب مدال در رشته‌های مختلف، به نقطه پایان کارش رسید؛ آن‌هم در شرایطی‌که چینی‌ها موفق شدند با تاریخ‌سازی و کسب 201 مدال طلا، 111 مدال نقره و 71 مدال برنز به مقام نخست دست پیدا کنند. برای اولین‌بار در تاریخ بازیهای آسیایی است که یک کشور توانست بیش از 200 مدال طلا به‌دست آورد. کشور ژاپن با کسب 52 مدال طلا، 67 مدال نقره و 69 مدال برنز به مقام دوم رسید و کاروان ورزش کره‌جنوبی هم موفق به کسب 42 مدال طلا، 59 مدال نقره و 89 مدال برنز شد تا با وجود آن‌که شمار مدال‌های کره‌ای‌ها از ژاپنی‌ها بیشتر بود اما به دلیل مرغوبیت کمتر، آنها در جایگاه سوم جدول توزیع مدال‌ها قرار گیرند
ایران با ٢٨٩ ورزشکار در ٣۴ رشته و با شعار «ایمان، ایران و افتخار» عازم هانگژو شد، با این حال با وجود تاکید بر کیفی سازی و اقدامات انجام شده در این زمینه، نتوانست به آنچه می‌خواست دست یابد.
افت ناگهانی هفت طلا، نشان از ضعف پشتوانه سازی در ورزش ایران دارد و یک سوم طلا‌های ورزشکاران ما در هانگژو کاهش یافت. آخرین ساعات بازی‌ها با دلهره برای کاروان کشورمان همراه بود که مبادا با طلای رقبا، در جدول سقوط کند.
هنگام نقد عملکرد یک کشور در ورزش بین المللی، توجه به عوامل مختلفی از جمله منابع اختصاص یافته به توسعه ورزش، فرهنگ ورزشی کشور، زیرساخت ها و برنامه های آموزشی ضروری است. در اینجا چند نکته کلی برای ارزیابی عملکرد ایران وجود دارد:
- 1. شمارش مدال: یکی از معیارهای اولیه که برای ارزیابی موفقیت یک کشور در رویدادهای ورزشی بین المللی استفاده می شود، تعداد مدال های کسب شده است. تجزیه و تحلیل تعداد مدال های ایران در مقایسه با بازی های قبلی و ارزیابی اینکه آیا آنها بهبود یافته اند یا افت بسیار مهم است.
- 2. تنوع ورزشی: ارزیابی عملکرد یک کشور در رشته های مختلف ورزشی بسیار مهم است. یک برنامه ورزشی جامع باید در رشته های مختلف به جای تمرکز بر روی چند رویداد خاص برتر باشد. ارزیابی عملکرد ایران در رشته‌های مختلف ورزشی می‌تواند بینش‌هایی را در مورد توسعه کلی آنها در عرصه ورزشی ارائه دهد.
- 3. سطح رقابتی: در نظر گرفتن رقابت پذیری بازی های هانگژو و سطح رقابتی که ایران با آن مواجه است مهم است. اگر بازی‌ها دارای رقابت قوی از سوی کشورهایی با برنامه‌های ورزشی معتبر بود، ارزیابی نتایج ایران در این زمینه ضروری است.
- 4. زیرساخت و سرمایه گذاری: زیرساخت های کلی ورزشی و سرمایه گذاری در برنامه های ورزشی ایران نقش بسزایی در عملکرد ورزشکاران آنها دارد. ارزیابی حمایت های ارائه شده به ورزشکاران، امکانات آموزشی، برنامه های مربیگری و سایر عوامل مرتبط می تواند بینشی در مورد تعهد کشور به توسعه ورزش ارائه دهد.
5 . ساختار و مدیریت ورزشی: ساختار و مدیریت سیستم ورزشی اشاره کرد. این شامل عواملی مانند سیاست‌ها و استراتژی‌های ورزشی، سازماندهی و مدیریت فدراسیون‌ها و انجمن‌های ورزشی، توانایی برنامه‌ریزی و مدیریت منابع مالی و انسانی، و توانایی ارائه زیرساخت‌های مناسب برای رشد و توسعه ورزش می‌باشد.
6 . ملاحظات اخلاقی: ارزیابی عملکرد یک کشور باید عوامل اخلاقی مانند پایبندی به مقررات ضد دوپینگ را نیز در نظر بگیرد. اطمینان از بازی منصفانه و یکپارچگی در رویدادهای ورزشی بین المللی مهم است.
قطعا! در بررسی عملکرد ایران در بازیهای هانگژو، نکات دیگری که باید در نظر گرفته شود، به شرح زیر است:
7 . زمینه تاریخی: ارزیابی عملکرد ایران در بازی های هانگژو در چارچوب دستاوردهای تاریخی آنها در رویدادهای ورزشی بین المللی می تواند ارزشمند باشد. تجزیه و تحلیل روندها و الگوها در طول زمان می تواند بینشی در مورد پیشرفت، نقاط قوت و زمینه های بهبود کشور ارائه دهد.
8 . برنامه های توسعه ورزش: ارزیابی اثربخشی برنامه های توسعه ورزش ایران ضروری است. این شامل ابتکاراتی با هدف شناسایی و پرورش استعدادهای جوان، ارائه برنامه های آموزشی جامع و پرورش فرهنگ رقابتی ورزشی است. تاکید بر توسعه پایه و توسعه طولانی مدت ورزشکاران می تواند به بهبود عملکرد در مسابقات بین المللی کمک کند.
- 9. همکاری و مبادلات بین المللی: ارزیابی مشارکت ایران در همکاری ها و تبادلات ورزشی بین المللی می تواند توانایی آنها در یادگیری و رقابت با ورزشکاران کشورهای مختلف را روشن کند. شرکت در اردوهای آموزشی، تورنمنت های بین المللی و برنامه های مشترک می تواند انتقال دانش را تسهیل کرده و عملکرد را افزایش دهد.
- 10. چالش ها و محدودیت ها: در نظر گرفتن هر گونه چالش یا محدودیتی که ممکن است ایران در برنامه های ورزشی خود با آن مواجه شود، مهم است. این می تواند شامل عواملی مانند منابع محدود، بی ثباتی سیاسی یا اقتصادی یا سایر موانعی باشد که ممکن است بر توانایی آنها برای رقابت در بالاترین سطح تأثیر بگذارد. درک این چالش‌ها می‌تواند چشم‌انداز دقیق‌تری را در مورد عملکرد آنها ارائه دهد.
- 11. برنامه ریزی و چشم انداز بلندمدت: ارزیابی برنامه ریزی و چشم انداز بلندمدت ایران برای توسعه ورزش بسیار مهم است. این شامل تعیین اهداف روشن، ایجاد استراتژی ها و تخصیص منابع بر اساس آن است. برنامه ریزی بلند مدت می تواند منجر به بهبود پایدار در عملکرد و توسعه زیرساخت های ورزشی قوی شود.
12 . حاکمیت و یکپارچگی ورزشی: حاکمیت و یکپارچگی سازمان های ورزشی در داخل یک کشور می تواند بر عملکرد تأثیرگذار باشد. ارزیابی عملکرد ورزشی یک کشور ممکن است شامل ارزیابی شفافیت، انصاف و پاسخگویی فدراسیون های ورزشی، اقدامات ضد دوپینگ و تلاش برای مبارزه با فساد و تبانی باشد
13 . مشارکت و دسترسی: سطح مشارکت و دسترسی به ورزش در یک کشور می تواند بر عملکرد تأثیر بگذارد. انتقادها ممکن است عواملی مانند میزان مشارکت ورزشی، فراگیر بودن، برابری جنسیتی و فرصت‌ها برای ورزشکاران با پیشینه‌های مختلف را بررسی کنند.
14 . تأثیر و میراث اجتماعی: ارزیابی تأثیر ورزش بر جامعه و میراث ماندگاری که ایجاد می کند می تواند بخشی از نقد باشد. این شامل ترویج سبک زندگی سالم، مشارکت اجتماعی، الهام بخشیدن به نسل های آینده، و اهمیت کلی فرهنگی و اجتماعی ورزش در کشور است.
15 . سیستم های حمایت از ورزشکاران: بررسی سیستم های حمایتی ارائه شده به ورزشکاران، مانند دسترسی به خدمات علوم ورزشی، پزشکی ورزشی و روانشناسی ورزشی، می تواند به درک تعهد ایران برای بهینه سازی عملکرد ورزشکاران کمک کند. سیستم های حمایتی کافی می تواند به ورزشکاران کمک کند تا به پتانسیل کامل خود برسند و در مسابقات بین المللی نتایج بهتری کسب کنند.
- 17. رسانه ها و ادراک عمومی: توجه به پوشش رسانه ای و تصور عمومی از عملکرد ایران در بازی های هانگژو می تواند بینشی در مورد فرهنگ ورزشی این کشور و میزان حمایت و شناخت ورزشکاران ارائه دهد. احساسات مثبت عمومی و حمایت رسانه ای می تواند تأثیر انگیزشی بر ورزشکاران داشته باشد و به موفقیت آنها کمک کند.
عملکرد هر کشوری در بازیهای آسیایی یا هر رویداد ورزشی دیگر می‌تواند از دوره‌ای به دوره دیگر متفاوت باشد و فدراسیون‌های ورزشی و ورزشکاران ممکن است اهداف و چالش‌های خاص خود را داشته باشند. همچنین مهم است که از تلاش ها و دستاوردهای ورزشکارانی که کشورشان را در چنین رویدادهایی نمایندگی می کنند، تجلیل شود، زیرا آنها اغلب سال ها تلاش و تمرین سخت را برای رسیدن به آن سطح اختصاص می دهند.
توجه به این نکته ضروری است که نقد عملکرد ورزشی یک کشور نیازمند تحلیلی جامع و متوازن با در نظر گرفتن عوامل و دیدگاه های متعدد است. افراد و سازمان های مختلف ممکن است نظرات و معیارهای متفاوتی برای ارزیابی داشته باشند. تجزیه و تحلیل عمیق کارشناسان ورزشی، روزنامه نگاران و دانشگاهیان می تواند بینش دقیق و دقیق تری را در مورد عملکرد ورزشی یک کشور ارائه دهد.
