پاندمی کرونا چه وقت پایان می یابد
این سناریوی ناگوار آشنا را در نظر بگیرید: چند ماه پیش ویروس تنفسی بسیار عفونی و گاه کشنده‌ای برای اولین بار انسان‌ها را آلوده کرد. سپس سریعتر از آنکه اقدامات بهداشت عمومی بتوانند تحمل کنند گسترش یافت. اکنون سازمان بهداشت جهانی (WHO) شیوع را اعلام کرده است، به این معنی که در سراسر جهان گسترش یافته است. شمار تلفات در حال افزایش است و همه یک سؤال را مطرح می‌کنند: چه زمانی همه‌گیری پایان می‌یابد؟
WHO زمانی پایان همه‌گیری را اعلام می‌کند که عفونت عمدتاً محدود شده باشد و نرخ انتقال به طور قابل توجهی در سراسر جهان افت کند.
اما زمانی که این اتفاق بیفتد به آنچه دولت ها انجام دهند بستگی دارد. آنها سه گزینه اصلی دارند: با آن مسابقه دهند، به تاخیر انداختن و واکسیناسیون یا هماهنگ کردن و خرد کردن آن. یکی بهترین در نظر گرفته می‌شود و ممکن است چیزی که شما فکر می‌کنید نباشد.
در مرحله اول، دولت‌ها و جوامع هیچ کاری برای متوقف کردن گسترش نمی‌کنند و در عوض به مردم اجازه می دهند در اسرع وقت در معرض قرار بگیرند. بدون داشتن زمان برای مطالعه ویروس، دکترها چیز کمی درباره چگونگی نجات دادن بیماران می‌دانند، و بیمارستان‌ها تقریباً بلافاصله به اوج ظرفیت می‌رسند. تا جایی که حدود میلیون‌ها نفر تا صدها میلیون نفر می‌میرند، یا از ویروس یا از سیستم مراقبت‌های بهداشتی فروپاشیده. به زودی اکثر مردم آلوده می‌شوند و یا با ایجاد پاسخهای ایمنی بدنشان از بین رفتند یا زنده ماندند. در کنار این ایمنی گروهی شروع می‌شود جایی که ویروس دیگر میزبانی نخواهد یافت پس همه گیری اندکی پس از شروع از بین خواهد رفت.
ولی راه دیگری برای رهایی جمعی وجود دارد بدون چنین از دست دادن زندگی‌هایی. بیایید زمان را در ساعتی که WHO شیوع را اعلام کرد تنظیم کنیم. در این زمان دولت‌ها و جوامع در سراسر جهان گسترش ویروس را برای دادن زمان به امکانات تحقیق برای تولید واکسن کند می‌کنند. آنها با روش‌های مختلف زمان می‌خرند، روش‌هایی مانند آزمایش‌های گسترده برای شناسایی ناقلان، قرنطینه کردن افراد آلوده و افرادی که با آنها تعامل داشته‌اند، و رعایت فاصله فیزیکی.
حتی با وجود این اقدامات، ویروس به آرامی گسترش می‌یابد، و موجب صدها هزار مرگ می‌شود. برخی شهر‌ها از کنترل خارج می‌شوند و به حالت معمول خود باز می‌گردند، برای احیای دوباره و هنگامی که یک بیمار جدید از بین رفت به فاصله اجتماعی خود باز می‌گردند. طی چند سال آینده، یک یا چندین واکسن به طور گسترده و امیدوارم به طور رایگان، در دسترس قرار می‌گیرد به لطف تلاشی جهانی. هنگامی که ۴۰ تا ۹۰ درصد از جمعیت آن را دریافت کرده‌اند – مقدار دقیق بر اساس ویروس متفاوت است — ایمنی گروهی شروع می‌شود و همه گیری از بین می‌رود.
بیایید یک بار دیگر ساعت را به عقب بکشیم تا استراتژی نهایی را در نظر بگیریم: هماهنگی و شکست دادن. ایده اینجاست که به طور همزمان ویروس را در همه جا گرسنه می‌کنیم، از طریق ترکیبی از قرنطینه، فاصله اجتماعی و محدود کردن سفر. عامل مهم همگام سازی پاسخ‌ها است. در یک همه گیری معمولی وقتی در یک کشور در حال رشد است، کشور دیگر ممکن است اولین مورد خود را کشف کند. به جای اینکه هر رهبری تنها مسئول اتفاقات قلمرو خود باشد، در اینجا همه باید جهان را مانند یک سیستم غول‌پیکر به هم متصل شده ببینیم. اگر به طور صحیح هماهنگ شود، تنها در چند ماه می‌تواند به پایان شیوع منجر شود، با کمترین مرگ و میر. اما مگر اینکه ویروس کاملاً از بین نرود – که بعید است – خطراتی وجود دارد که یک بار دیگر سطح همه گیری افزایش یابد. و عواملی مانند حیواناتی که ویروس را حمل و منتقل می‌کنند ممکن است تمام تلاش ما را تضعیف کنند.
بنابراین کدام استراتژی برای این ویروس تنفسی کشنده و عفونی مناسب است؟ مسابقه با آن یک راه‌حل سریع است، اما می‌تواند به یک فاجعه جهانی تبدیل شود، و ممکن است اصلا کار نکند اگر مردم دوباره به عفونت مبتلا شوند. شکست دادن ویروس تنها با هماهنگی نیز از نظر سرعت اغوا کننده است، اما فقط با همکاری‌های واقعی و تقریباً غیرممکن جهانی امکان‌پذیر است. به همین دلیل واکسیناسیون، با کمک هر چه بیشتر هماهنگی جهانی، به طور کلی برنده در نظر گرفته می‌شود؛ این گزینه آهسته، پایدار، و اثبات شده در مسابقه است. حتی اگر همه گیری پیش از آماده شدن واکسن از بین برود، ویروس ممکن است به صورت فصلی ظاهر شود، پس واکسن از مردم محافظت خواهد کرد. اگرچه برای ساخته شدن سالها زمان می‌برد اختلال در زندگی بیشتر افراد لزوماً تمام مدت طول نخواهد کشید. پیشرفت در درمان و پیشگیری از علائم می‌تواند ویروس را بسیار کم خطرتر بکند، پس نیاز به اقدامات مهار کمتری دارند.
شجاع باشید: همه گیری پایان خواهد یافت. میراث آن ماندگار خواهد بود، اما بد نیست. پیشرفت‌ها، خدمات اجتماعی و سیستم‌هایی که ما توسعه می‌دهیم می‌توانند برای بهبود همه استفاده شوند. اگر ما از موفقیت‌ها الهام بگیریم و از باخت‌ها درس بگیریم، می‌توانیم همه‌گیری احتمالی بعدی را چنان محدود کنیم که فرزندان فرزندان ما حتی نام آن را ندانند.
Meet the educator
Alex Rosenthal takes everyday experiences and turns them into mind-bending puzzles.
