ژانرها و قالب های تلویزیونی
این مبحث مربوط به تولید و ضبط برنامه های تلویزیونی زیر نظر استاد حسین فردرو بمنظور بهره گیری تولید کنندگان وکارگردانان ارشد تنظیم شده است .
ژانر از واژه فرانسوی به معنای «نوع» گرفته شده است و مطالعه ژانر در ارتباط با تلویزیون با رویکردها و اصطلاحات ناشی از مطالعه ژانر در فیلم، ادبیات و سایر اشکال فرهنگی صورت گرفته است. برخی از شناخته شده ترین ژانرهای تلویزیونی از انواع موجود در رسانه های دیگر سرچشمه می گیرند. در سال‌های اولیه پخش تلویزیونی، بسیاری از برنامه‌های داستانی اقتباس تلویزیونی از نمایشنامه‌های تئاتر بودند. ژانرهای سرگرمی مانند نمایش های اسکچ و کمدی موقعیت نیز ریشه تئاتری در سالن موسیقی زنده و اجرای واریته دارند که برای رادیو اقتباس شدند و بعدها در تلویزیون جا افتادند.مطالعه ژانر مبتنی بر شناسایی قراردادها و ویژگی های کلیدی است که یک نوع متن را از متن دیگر متمایز می کند، مانند ویژگی های وسترن، موزیکال و فیلم های هیجانی در سینما. نظریه پردازان و مخاطبان آنچه را که در تلویزیون می بینند و می شنوند بر اساس: ویژگی های متن ، انواع شخصیت ها، ساختار روایی، محیط و شمایل نگاری، احساساتی که در مخاطب ایجاد می کنند (خنده، وحشت، غم و اندوه) و نشانه های عمومی که در عناوین برنامه ظاهر می شوند، دسته بندی می نمایند.بیشترمتون اغلب در چندین ژانر به طور همزمان شرکت می کنند. باید مراقب باشیم که در به کارگیری قراردادها و هنجارهای ژانر سخت گیر نباشیم، به خصوص که ترکیب ژانر از ویژگی های تلویزیون است.
مطالعه ژانر نه تنها راهی برای دسته بندی برنامه هاست، بلکه راهی برای درک لذت بخش بودن برنامه ها می باشد. نگاهی به تاریخ یک ژانر می‌تواند نشان دهد که چگونه شکل و معانی آن در طول زمان تغییر کرده است. یکی از دشواری‌های مطالعه ژانر در تلویزیون، شناسایی ویژگی‌های برنامه‌ها برای یک ژانر خاص است، تا جایی که مرزهای یک ژانر را مشخص کند. از آنجایی که بسیاری از برنامه‌ها چندین ژانر را با هم ترکیب می‌کنند، همیشه تعاریف واضحی در دسترس نیست و باید بدانیم که مرزهای ژانرها انعطاف‌پذیر هستند. به ندرت پیش می آید که اجزای برنامه منحصراً به یک ژانر تعلق داشته باشند. به عنوان مثال، در اخبار، مصاحبه هایی بین مجریان و کارشناسان یا مسئولان وجود دارد که به همان شکل مصاحبه در برنامه های ورزشی انجام شده است. توجه به دوربین در برنامه های خبری را می توان در برنامه های ورزشی، پیش بینی آب و هوا، نمایش استعدادها یا برنامه های مسابقه نیز مشاهده کرد. برنامه‌های خبری حاوی تصاویری از فیلم‌های واقعی همراه با صدا هستند، اما سکانس‌های مشابهی را می‌توان در برنامه‌های مستند و امور جاری، برنامه‌های حیات وحش و سایر ژانرهای واقعی نیز یافت.
تفکیک برنامه های خبری به اخبار و گزارش های جداگانه، اهمیت مجری و گزارشگران به عنوان تیمی که به طور منظم در برنامه ها ظاهر می شوند و استفاده مداوم از تنظیماتی مانند استودیوی خبری، آرم ها و گرافیک ها، برنامه خبری امروز را بسیار متنوع جلوه می دهد. درجه تلفیق و همپوشانی بین ژانرها و حوزه ها اغلب کمرنگ شده است.
مجموعه‌های پلیسی حول تقابل بین قانون و جرم‌انگاری ساختار یافته‌اند. مخاطبان تلویزیون تشویق می شوند تا با شخصیت مرکزی همذات پنداری کنند، در حالی که مجرم به عنوان یک «دیگری» (یک فرد خارجی) مسئول ایجاد اختلال شناخته می شود. در اخبار تلویزیون، تقابل مشابهی بین مردم، مجری اخبار و نهاد اخبار تلویزیون از یک سو و از سوی دیگر ملت ها، نهادهای عمومی، عاملان جنایت و نیروهای طبیعی ، تغییرات آب و هوا و … برقرار می شود. اگرچه مخاطبان ، اخبار تلویزیون و سریال های پلیسی را به عنوان ژانرهای مختلف می شناسند، اما تقابل نظری بین نظم و بی نظمی، تداوم و اختلال، هر دو ژانر را در سطح ساختار و روایت متحرک می کند.
در درون خود اخبار تلویزیون، مرزهای داخلی رویدادهای خبری را به ژانرهای مختلف جدا می کند. اخبار جداگانه و تیم‌های مجزا از خبرنگاران و مجریان ، ممکن است به دسته‌بندی رویدادهای خبری مانند سیاست ، امور اقتصادی و ورزش اختصاص داده شود. این دسته‌بندی‌ها همچنین در یک سلسله مراتب قرار می گیرند، به عنوان مثال، سیاست و امور اقتصادی عموماً ارزش خبری و اهمیت بیشتری نسبت به ورزش دارند.
بازنمایی جامعه در اخبار تلویزیونی منوط به استفاده از یک اصل طبقه بندی برای معنا بخشیدن به رویدادها است. اخبار به طور بالقوه می‌تواند شامل هر رویدادی باشد، اما به یک طبقه‌بندی اساسی بستگی دارد که آن رویدادهایی را که مهم در نظر گرفته می‌شوند، آن رویدادهایی که ارزش خبری دارند، از رویدادهایی که اهمیت ندارند، تقسیم می‌کند.همانطور که از طبقه بندی در اخبار تلویزیونی برای درک رویدادهای بالقوه نامتناهی که هر روز رخ می دهند استفاده می شود، دسته بندی های ژانر در مطالعات تلویزیونی برای درک تفاوت های بین محتوای تلویزیونی و مرتب کردن آن به سلسله مراتب و گروه بندی استفاده می شود.
از آنجایی که ژانر ناپایدار است و دارای مرزهای منعطف می باشد ، توجه به اهمیت قالب می تواند مفید باشد، زیرا فرمت ها پایدارتر هستند. فرمت اجزای یک برنامه را مشخص می کند، تا جایی که اگر یک شرکت مواد تشکیل دهنده را به همان شیوه ترکیب کند، برنامه می تواند توسط شرکت تولید تلویزیونی دیگری ساخته شود. یک قالب مانند یک دستور پخت است و می تواند دارایی قانونی سازنده آن باشد. بنابراین، اگر شرکت دیگری برنامه مشابهی بسازد، سازندگان نسخه جدید می توانند به دلیل “دزدیدن” ایده برنامه به دادگاه کشیده شوند.
برداشتی از فصل ششم کتاب:
An Introduction to Television Studies
Jonathan Bignell and Faye Woods
by Routledge
© 2023
تنظیم از سایت فکرورزی
Fekrvarzi.ir
