شیوع آبله میمون در اروپا و ایالات متحده
آبله میمون چیست و آیا باید نگران باشیم؟
نوشته : دکتر فاطمه ابهر
علائم ویروس آبله میمون در یک مورد در سال 2003 در ایالات متحده روی دست یک بیمار پیدا داده شده است. در بیشتر موارد، این بیماری باعث تب و تاول های دردناک و چرکی می شود. موارد جدید در بریتانیا، اسپانیا و پرتغال احتمالاً از طریق تماس جنسی در حال گسترش است که قبلاً با انتقال آبله میمون مرتبط نبوده است.
هزاران سال پیش، ویروس واریولا (ویروس آبله) ظهور کرد و با شیوع آبله هر از گاهی شروع به ایجاد بیماری و مرگ و میر در جمعیت های انسانی کرد. به لطف موفقیت واکسیناسیون، آخرین شیوع طبیعی آبله در ایالات متحده در سال 1949 رخ داد. در سال 1980، مجمع جهانی بهداشت اعلام کرد که آبله ریشه کن شده (از بین رفته است) و از آن زمان هیچ موردی از آبله طبیعی رخ نداده است.
شیوع آبله میمون در بریتانیا، پرتغال، اسپانیا و سایر کشورهای اروپایی مشاهده شده است . شیوع کوچک است ، تا کنون حدود 80 مورد مشکوک ، از جمله 9 مورد در انگلستان، 17 مورد در کانادا و 23 مورد در اسپانیا. همچنین مواردی در پرتغال، سوئد، ایتالیا و فرانسه وجود دارد. دو مورد مشکوک نیز در ایالات متحده گزارش شده است.
داروساز SIGA می گوید مقامات اتحادیه اروپا به دنبال ذخیره سازی ضد ویروسی آبله خود هستند.
اما مقامات بهداشتی سرنخ کمی دارند که مردم از کجا به ویروس آبله میمون مبتلا شده اند. و این نگرانی وجود دارد که ویروس ممکن است از طریق جامعه – ناشناخته – و احتمالاً از طریق یک مسیر جدید انتقال منتشر شود.
سوزان هاپکینز، اپیدمیولوژیست، که مشاور ارشد پزشکی آژانس امنیت سلامت بریتانیا (UKHSA) است، در بیانیه‌ای روز دوشنبه گفت: «این [شیوع] نادر و غیرعادی است.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) می‌گوید موارد بسیاری در افرادی که خود را همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا یا مردانی می‌دانند که با مردان رابطه جنسی دارند، بوده است.
این آژانس در بیانیه گفت : «این افراد دقیقاً کجا و چگونه به این عفونت مبتلا شده اند، که در حال بررسی می باشد.
آبله میمون می تواند یک بیماری ناخوشایند باشد. باعث تب، بدن درد، بزرگ شدن غدد لنفاوی و در نهایت «آبله» یا تاول‌های دردناک پر از مایع روی صورت، دست‌ها و پاها می‌شود. یکی از نسخه های آبله میمون بسیار کشنده است و تا 10 درصد از افراد آلوده را می کشد. نسخه ای که در حال حاضر در انگلیس وجود دارد ملایم تر است. میزان مرگ و میر آن کمتر از 1 درصد است. یک مورد معمولاً طی دو تا چهار هفته برطرف می شود.
به طور معمول، مردم آبله میمون را از حیوانات در غرب آفریقا یا آفریقای مرکزی می گیرند و ویروس را به کشورهای دیگر وارد می کنند. انتقال از فرد به فرد شایع نیست، زیرا نیاز به تماس نزدیک با مایعات بدن مانند بزاق ناشی از سرفه یا چرک ناشی از ضایعات دارد. آژانس بهداشت بریتانیا خاطرنشان می کند، بنابراین خطر برای جمعیت عمومی کم است.
اما در انگلستان، 7 مورد از 8 مورد شامل سفر اخیر به آفریقا نیست، که نشان می دهد بیماران درگیر در آن موارد در انگلیس به ویروس مبتلا شده اند. آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا UKHSA)) روز سه شنبه گزارش داد، علاوه بر آن، این افراد با یکی از بیمارانی که شناخته شده است با هم ، به نیجریه سفر کرده است، تماسی نداشته اند. این داده ها نشان می دهد که ویروس در حال انتشار در جامعه مبدا آن شناسایی نشده است.
دکتر سوزان هاپکینز، مشاور ارشد پزشکی آژانس گفت: « بخش قابل توجهی از موارد اخیر در بریتانیا و اروپا در مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا پیدا شده است، بنابراین ما به‌ویژه آنها را تشویق می‌کنیم تا نسبت به علائم هوشیار باشند و در صورت نگرانی به دنبال کمک باشند».
آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا توصیه کرده است که به ویژه مراقب ضایعات در اندام تناسلی باشید.
مقامات اسپانیا و پرتغال همچنین گفتند که موارد آنها در مردان جوانی که بیشتر با مردان دیگر رابطه جنسی داشتند بوده است . و این موارد زمانی که مردان با بیماری در کلینیک های سلامت جنسی مراجعه کرده اند ، شناسایی شدند.
آنجی راسموسن ویروس شناس از سازمان واکسن و بیماری های عفونی روز دوشنبه در توییتی نوشت: «احتمالاً این شیوع مرموز از یک مورد(های) وارداتی است.
آبله میمون قبلاً ثابت نشده بود که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود، اما می تواند از طریق تماس نزدیک با افراد آلوده، لباس ها یا ملحفه های آنها منتقل شود.
روز چهارشنبه , مقامات ایالات‌متحده گزارشی از monkeypox را در مردی که اخیرا ً به کانادا سفر کرده بود , گزارش کردند . مقامات بهداشتی کانادا از آن زمان دو عفونت مربوط به این تست مثبت را تایید کرده‌اند و ۱۷ مورد مشکوک در اطراف مونترال مورد بررسی قرار گرفته‌اند .
تا جمعه ، اسپانیا و پرتغال بیش از ۴۰ مورد آلودگی احتمالی و تایید شده را شناسایی کرده بودند ، در حالی که استرالیا ، ایتالیا و سوئد هر کدام یک مورد را تایید کردند . طبق بررسی دانشگاه آکسفورد، در مجموع، بیش از 100 مورد در خارج از آفریقا تأیید شده است.
علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که ویروس می تواند از طریق یک مسیر جدید گسترش یابد: تماس جنسی. متئو پروچازکا، اپیدمیولوژیست در آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا در توییتی نوشت: «آنچه عجیب‌تر است یافتن مواردی است که به نظر می‌رسد عفونت را از طریق تماس جنسی به دست آورده‌اند. “این یک مسیر جدید انتقال است که پیامدهایی برای واکنش و کنترل شیوع بیماری خواهد داشت.”
هاپکینز، اپیدمیولوژیست، در بیانیه آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا گفت: « ما به ویژه از مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا می‌خواهیم که از هرگونه جوش یا ضایعات غیرعادی آگاه باشند و بدون تأخیر با خدمات بهداشت سلامت جنسی تماس بگیرند.»
دانشمندان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده از نزدیک شاهد شیوع این بیماری در اروپا هستند. جنیفر مک کوئیستون، یکی از مقامات ارشد CDC، روز سه شنبه به سایت خبری بهداشت STAT گفت: «ما سطحی از نگرانی داریم که این بسیار متفاوت از آن چیزی است که معمولاً در مورد آبله میمون فکر می کنیم.
در سال 2019، سازمان غذا و داروی ایالات متحده اولین واکسن را برای آبله میمون تایید کرد که در برابر آبله نیز محافظت می کند. این واکسن همچنین بخشی از ذخیره ملی استراتژیک(SNS)، بزرگترین منبع دارویی و تجهیزات پزشکی بالقوه نجات دهنده کشور برای استفاده در شرایط اضطراری بهداشت عمومی است در یک بیانیه خبری گفت که به اندازه کافی شدید است که باعث تخلیه منابع محلی شود.
علائم آبله میمون چیست؟
آبله میمونی «Monkeypox« نام بیماری است. عامل این بیماری ویروسی کمیاب از نوع ارتوپوکس است؛ این ویروس‌ها بیضی شکل هستند و یک لایه لیپوپروتئین به همراه لوله‌ها یا رشته‌هایی دارند که DNA ویروسی را می‌پوشانند. انواع زیادی از این جنس ویروس وجود دارند؛ از جمله گونه‌هایی مانند آبله گاوی، آبله شتر، آبله خرگوش و سایر گونه‌ها. آبله میمون با علائمی چون نشانه‌های آنفولانزا خود را بروز می‌دهد. این بیماری بثورات پوستی ایجاد می‌کند که در صورت و بدن گسترش می‌یابد. آبله میمونی شبیه به آبله انسانی است.
آبله میمون بیماری که در سال 1980 ریشه کن شد، اما کمتر قابل انتقال است، علائم خفیف‌تری ایجاد می‌کند و کشنده‌تر است.
این بیماری معمولاً دو تا چهار هفته طول می‌کشد و علائم می‌تواند بین 5 تا 21 روز پس از عفونت ظاهر شود. علائم آبله میمون معمولاً با ترکیبی از تب، سردرد، درد عضلانی، کمردرد، لرز، خستگی و تورم غدد لنفاوی شروع می‌شود.
طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، این علامت دوم معمولاً به پزشکان کمک می کند آبله میمون را از آبله مرغان یا آبله مرغان تشخیص دهند.
پرایمر روی آبله میمون
بنابراین آنچه در مورد آبله میمون شناخته شده است؟ و در مقایسه با سایر ویروس های در حال ظهور چقدر تهدید کننده است؟
در سال 2017، Goats and Soda با دو متخصص آبله میمون – Anne Rimoin از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، و Jay Hooper از موسسه تحقیقات پزشکی ارتش ایالات متحده برای بیماری‌های عفونی – مصاحبه کردند.
در اینجا برخی از سؤالاتی که ما پرسیدیم و برخی از پاسخ های شگفت انگیز آنها وجود دارد که با توجه به موارد فعلی به روز شده است.
از کجا آمده است؟ میمون ها؟
نه ! ریموین می گوید: « این نام در واقع کمی اشتباه است. شاید به جای آن باید به آن “آبله جوندگان” نامید.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (به انگلیسی: (Centers for Disease Control and Prevention یا CDC یکی از آژانس‌های ایالات متحده آمریکا و تحت نظر وزارت بهداشت و خدمات انسانی آن است در وب‌سایت خود می‌گوید، نام «آبله میمون» از اولین موارد ثبت شده این بیماری در سال 1958 می‌آید، زمانی که دو شیوع در کلنی‌هایی از میمون‌ها رخ داد که برای تحقیق نگهداری می‌شدند.
اما میمون ها ناقل اصلی نیستند. در عوض، ویروس احتمالاً در سنجاب‌ها، موش‌های صحرایی، خوابگاه یا جوندگان دیگر باقی می‌ماند.
چگونه آن را می گیرید؟
در درجه اول، از گاز گرفتن حیوان، خراش یا تماس با مایع بدن حیوان. سپس ویروس می تواند از طریق سرفه و عطسه یا تماس با چرک ناشی از ضایعات به افراد دیگر سرایت کند.
ضایعات ناشی از آبله میمون مشابه ضایعات ناشی از عفونت آبله است.
هوپر می‌گوید: «اما به خوبی بین مردم پخش نمی‌شود. میزان عفونت آن بسیار کمتر از آبله است. در بسیاری از موارد، افراد ویروس را به دیگران منتقل نمی کنند.
تا زمان شیوع کنونی، یک فرد مبتلا به آبله میمون ویروس را به طور متوسط بین صفر تا یک نفر پخش می‌کرد. بنابراین همه شیوع های قبلی (تا کنون) به سرعت خود را از بین بردند.
او می‌گوید: «شما موارد اولیه‌ای دارید که در آن مردم آبله میمون را از یک حیوان می‌گیرند و ممکن است بیماری را در چند نسل منتقل کنند – اما پس از آن تمام است . “شیوع ها تمایل دارند خود محدود شونده باشند.”
وب سایت سازمان بهداشت جهانی می گوید: «تا به امروز هیچ مدرکی مبنی بر اینکه انتقال از فرد به فرد به تنهایی می تواند عفونت آبله میمون را در جمعیت انسانی حفظ کند، وجود ندارد.
دانشمندان هنوز نمی دانند که آیا میزان انتقال در این شیوع فعلی افزایش یافته است یا خیر. اگر انتقال افزایش یافته باشد، این می تواند یکی از دلایلی باشد که به نظر می رسد شیوع فعلی در سه شهر در جامعه گسترش یافته است.
آیا تا به حال شیوع بیماری در ایالات متحده وجود داشته است؟
“قبلا وجود داشت!” هوپر می گوید”قبلا وجود داشت!” . اما به سرعت مهار شد.
در سال 2003، آبله میمون با محموله ای از حیوانات از غنا به ایلینوی سوار شد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در وب‌سایت خود می‌گوید : آزمایش چند موش و سنجاب غول‌پیکر برای ویروس مثبت شد و در نهایت آن را به سگ های دشتی که به عنوان حیوان خانگی در چندین ایالت میدوسترن فروخته می‌شوند، سرایت کردند.
چهل و هفت نفر از سگ های دشتی به این بیماری مبتلا شدند. همه بهبود یافتند. و هیچ کس بیماری را به شخص دیگری منتقل نمی کند.
آیا آبله میمون یک ویروس “جدید” است؟
ریموین می‌گوید: نه. این ویروس احتمالا قرن‌ها و حتی هزاران سال است که مردم را آلوده کرده است. اما پزشکان موارد برای مدت طولانی را از دست دادند.
آبله میمون ارتباط نزدیکی با آبله دارد. ریموین می گوید: «آنها از نظر بالینی قابل تشخیص نیستند. بنابراین برای قرن ها، پزشکان احتمالا آبله میمون را با آبله اشتباه گرفته اند.
سپس در دهه 1970، جهان به ریشه کنی آبله نزدیک بود. موارد سقوط کرد. و پزشکان در آفریقای مرکزی متوجه بیماری دیگری شدند که شبیه آبله بود اما به خوبی بین مردم پخش نشد. آبله میمون بود.
چندین ویروس دیگر مربوط از جمله آبله گاوی و آبله شتر به آبله وجود دارد، ریموین می‌گوید: «من بیشتر نگران آبله شتر هستم تا آبله میمون، زیرا در درخت ژنتیکی به آبله نزدیک‌تر است.»
آیا این بیماری واقعاً یک تهدید در حال افزایش است؟ یا فقط در تشخیص آن بهتر هستیم؟
ریموین می گوید کمی از هر دو . در سال 2010، ریموین و همکارانش گزارش دادند که آبله میمون ها از دهه 1980 در جمهوری دموکراتیک کنگو 14 برابر شده است. میزان بروز از کمتر از 1 مورد در هر 10000 نفر به حدود 14 مورد در هر 10000 نفر افزایش یافته است.
و دلیل این برآمدگی طعنه آمیز است : ریشه کنی آبله.
واکسن آبله در واقع برای محافظت از مردم در برابر آبله میمون بسیار خوب عمل می کند. این حدود 85٪ موثر است (هوپر خاطرنشان می‌کند که واکسن x برخی نگرانی‌های ایمنی دارد: “این یک ویروس زنده است و می‌تواند باعث عفونت مرگبار در افرادی شود که سیستم ایمنی آنها به شدت ضعیف شده است.”).
اما پس از ریشه کن کردن آبله در جهان، کشورها واکسینه کردن کودکان را متوقف کردند. هوپر می‌گوید و برای کسانی که سال‌ها قبل واکسینه شده‌اند، احتمالاً محافظت از آنها در طول زمان کاهش یافته است.
او می‌گوید: «بنابراین اکنون این جمعیت رو به رشدی از مردم وجود دارد که در برابر آبله میمون مصونیت ندارند. “و زمانی که شیوع بیماری دارید، احتمالاً بزرگتر خواهد بود زیرا افراد کمتری در جامعه محافظت می شوند.”
هوپر می گوید، این بدان معناست که شیوع آبله میمون های کوچک در غرب آفریقا و آفریقای مرکزی اکنون ده ها مورد را به جای یک یا دو مورد شامل می شود.
و در جمهوری دموکراتیک کنگو، موارد سالانه به هزاران رسیده است. بر اساس مطالعه ای که در فوریه منتشر شد، در سال 2020، نزدیک به 4600 مورد مشکوک وجود داشت.
آیا ویروس می تواند قابل انتقال تر شود و در نتیجه یک تهدید جهانی بیشتر شود؟
هوپر می گوید: «اوه، بله. او می‌گوید: «هر بار که شیوعی رخ می‌دهد – و هر چه افراد بیشتر مبتلا شوند – شانس بیشتری برای تطبیق آبله میمون با مردم دارد.
به عبارت دیگر، هر چه ویروس زمان بیشتری را در درون افراد بگذراند، زمان بیشتری برای تکامل دارد. احتمالاً می تواند بفهمد که چگونه سریعتر در بین مردم پخش شود.
بنابراین دانشمندان به‌خوبی ویروس‌ها و شیوع‌هایی را که اتفاق می‌افتد زیر نظر دارند – به‌ویژه اگر به نظر برسد که ویروس مسیر انتقال خود را تغییر می‌دهد، همانطور که ممکن است در شیوع فعلی اتفاق بیفتد.
هوپر می‌افزاید: «فکر نمی‌کردیم ابولا به راحتی بین مردم سرایت کند. و همه ما شگفت زده شدیم که کارکنان مراقبت های بهداشتی می توانند آن را بگیرند، حتی اگر لباس محافظ پوشیده باشند.
و البته، بسیاری از دانشمندان فکر نمی کردند سارس کویدو 2 SARS-CoV2) ) ، ویروس کرونا که باعث بیماری کووید-19 می شود، جهش یابد و مسری تر شود، اما این دقیقاً همان چیزی است که در دو سال گذشته اتفاق افتاده است. سارس کویدو 2 از ویروسی تقریباً مسری به اندازه ویروس آنفولانزا به ویروسی تبدیل شد که تقریباً به اندازه ویروس آبله مرغان قابل انتقال تر است.
هوپر می‌گوید: «با ویروس‌هایی که از حیوانات سرایت می‌کنند، شما هرگز نمی‌دانید چه اتفاقی قرار است بیفتد. و در واقع، این شیوع جدید در اروپا ممکن است نشانه‌ای از این باشد که ویروس تغییر کرده است – حتی اگر اندکی – و ممکن است توانایی آن را برای انتشار در بین مردم افزایش دهد.
