سندرم کسلر
هر سال صدها ماهواره جدید به فضا پرتاب می شوند – اما برای ماهواره های قدیمی چه می شود؟ فضا در حال شلوغ شدن است… چه اتفاقی می افتد اگر همه چیز با یکدیگر برخورد کند. زباله های فضایی راه زندگی ما را به خطر می اندازد.
در یک نقطه آنها یا منفجر می شوند یا چیزی به آنها برخورد می کند و به ده ها هزار قطعه تبدیل می شوند.
آژانس فضایی اروپا تخمین می زند که در حال حاضر 170 میلیون تکه زباله در مدار زمین در حال چرخش است.
آنها چگونه به آنجا رسیدند؟
در سال 1978، دانشمند ناسا، دونالد جی کسلر، پیش‌بینی کرد که با پرتاب کردن اشیا به مدار، تعداد بیشتری از آنها می‌توانند به یکدیگر برخورد کنند و به قطعات کوچک‌تری تقسیم شوند. آن بیت ها به اشیاء دیگر برخورد می کنند و دوباره و دوباره می شکنند. در نهایت مقدار زباله های فضایی می تواند آن را برای هر سفر فضایی ناامن کند – یا حتی ماهواره ها برای چیزهایی مانند GPS، تلویزیون یا پیش بینی آب و هوا – این سندرم کسلر نامیده می شود.
هر ماهواره، بک پتانسیل تولید زباله فضایی است. یک دلیل افزایش احتمال اثر کسلر تعداد روبه‌فزون ماهواره‌ها در مدار است. در سال ۲۰۱۴، حدود ۲۰۰۰ ماهواره تجاری و دولتی در مدار زمین وجود داشت. تخمین زده می‌شود ۶۰۰٬۰۰۰ قطعه زبال فضایی در ابعاد ۱ تا ۱۰ سانتی‌متر وجود داشته باشد و به‌طور متوسط یک ماهواره سالانه به این دلیل تخریب می‌شود.
کارشناسان آینده پژوهی سایت فکرورزی
