سایه جنگ، بازگشت تحریم؛ فشاری که هر روز سنگین‌تر می‌شود اما مردم ایران ایستاده اند
به قلم داوود سلیانچی
از آن روزهایی که جنگ ۱۲ روزه بر ما تحمیل شد، هنوز خاک کشور داغ است و خاطره تجاوز زنده.
اما درد آن جنگ، تنها به خون و آتش خلاصه نشد.
سایه جنگ هنوز بر سر ما سنگینی می‌کند؛ این‌بار نه با تفنگ، بلکه با امضا، با قطعنامه، با تحریم، با فشار روانی.
اروپا و آمریکا هر روز ایران را با تحریم‌های تازه هدف می‌گیرند.
از انرژی و اقتصاد گرفته تا افراد و نهادها؛ همه چیز در تیررس است.
و حالا، کشورهای اروپایی بار دیگر با هماهنگی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در حال ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل‌اند؛
حرکتی که هدفش روشن است:
بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل، و کشاندن ایران به پای میز امتیازدهی، با سلاح تهدید.
بهانه‌ها همان بهانه‌های قدیمی‌ست:
«نگرانی از فعالیت هسته‌ای»
«عدم شفافیت»
در حالی‌که همه می‌دانند این بازی برای مهار یک کشور مستقل و مقاوم است، نه برای امنیت جهانی.
ما ملت ایران، زخمی اما مقاوم، صبور اما آگاه،
خسته از تکرار این نمایش‌ها،
و منتظر روزی که غرب بداند فشار، ملت ما را تسلیم نمی‌کند.
امروز جنگی هست؛
نه فقط نظامی، بلکه اقتصادی، روانی، رسانه‌ای.
و اگر بیدار نباشیم،
آینده را برای ما نه در تهران، بلکه در پاریس، نیویورک و لندن می‌نویسند.
باید ایستاد، باید روشنگری کرد، باید مقاومت را از شعار به عمل رساند.
این کشور، هنوز زنده است، چون مردمش ایستاده‌اند.
