تفاوت بین جمع گرایی و فردگرایی
نویسنده : دانیال سلیانچی کارشناس ارشد معماری
جمع گرایی و فردگرایی هر دو اصول، رویه ها، نظریه های سیاسی و الگوهای فرهنگی هستند. آنها اغلب به عنوان متضاد با یکدیگر در نظر گرفته می شوند. جمع گرایی انسجام گروهی را بر فعالیت های فردی اولویت می دهد و روابط بلندمدت را ضروری می داند زیرا اهداف گروه را ارتقاء می دهد. از سوی دیگر، فردگرایی بر استقلال و آزادی انسان تمرکز دارد. به طور کلی در برابر دخالت های خارجی در مورد انتخاب های شخصی است. مباحث زیر بیشتر به این تمایزات می پردازد.
جمع گرایی چیست؟
جمع گرایی اصل یا رویه اولویت دادن به انسجام گروهی بر فعالیت های فردی است. روابط بلندمدت را ضروری می‌داند زیرا اهداف گروه را ارتقا می‌دهد. مردم در یک جامعه جمعی به راحتی می توانند منافع فردی خود را فدای پیشرفت کل جامعه کنند. در واقع، فردی که دارای نگرش جمع‌گرایانه است، حتی ممکن است احساس خجالت کند اگر مورد تحسین قرار گیرد. یک مطالعه در مورد تصمیم‌گیری گزارش داد که افرادی که سطوح بالاتری از جمع‌گرایی دارند، بیشتر وابسته هستند و کمتر به اعضای گروه‌های مرکزی خیانت می‌کنند (Le Febvre & Franke,2013 ) . جمع گرایی یک الگوی فرهنگی است که معمولاً در میان جوامع سنتی مانند جوامع آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین مشاهده می شود. این برعکس فردگرایی است که در آمریکای شمالی، اروپای غربی، نیوزلند و استرالیا رایج است .
جمع گرایی همچنین یک نظریه سیاسی است که با کمونیسم مرتبط است زیرا پیشنهاد می کند که قدرت باید در دستان شهروندان به عنوان یک کل قرار گیرد به جای اینکه تنها در دستان چند نفر مانند افراد طبقه بالا باشد. از این رو، ساختن سیستمی که اهداف مشترک را تسهیل می کند، سودمند است. با این حال، تحقق این آرمان دشوار است، همانطور که جامعه جمعی کوششی کمونیسم شوروی نشان می دهد.
فردگرایی چیست؟
فردگرایی یک دیدگاه ارزشی یا سیاسی است که بر استقلال و آزادی انسان تمرکز دارد. به طور کلی در برابر دخالت های خارجی در مورد انتخاب های شخصی است. یک تحقیق در مورد تصمیم گیری به این نتیجه رسید که کسانی که سطوح بالاتری از فردگرایی دارند، نسبت به کسانی که سطوح بالاتری از جمع گرایی دارند، منطقی تر هستند. جوامعی با فرهنگ فردگرایانه افراد را خودمختار می بینند و منحصر به فرد بودن را در اولویت قرار می دهند. فردگرایی مخالف این است که دین و سنت می توانند محدودیت های افراد را دیکته کنند. این با دیدگاه های جمع گرایی که به وابستگی متقابل و قراردادی بودن اهمیت اساسی می دهد، در تضاد است. ظاهراً این اصطلاح ابتدا به عنوان یک اصطلاح تحقیرآمیز، عمدتاً به معنای فردگرایی سیاسی استفاده شد که این نظریه را بیان می کند که دولت باید صرفاً با محافظت از آزادی فرد، نقشی تدافعی ایفا کند تا هر طور که می خواهد رفتار کند، تا زمانی که به خواسته های فرد دیگر احترام بگذارد. آزادی
مشاهده شد که الگوی فزاینده ای از فردگرایی در سراسر جهان وجود دارد و احتمالاً با رشد اقتصادی-اجتماعی فزاینده مشابهی همراه است که با درآمد خانوار بالاتر، سطح تحصیلات و نسبت مشاغل یقه سفید مشهود است. با این حال، اشاره شد که چین از این الگو مستثنی است زیرا مشخص شد که فرهنگ فردگرایانه آنها علیرغم رشد اقتصادی آنها کاهش یافته است. این ممکن است به دلیل تاریخ پیچیده اجتماعی ، اقتصادی آنها باشد (انجمن علوم روانشناسی، 2017).
تفاوت جمع گرایی و فردگرایی
تعریف
جمع گرایی اصل یا رویه اولویت دادن به انسجام گروهی بر فعالیت های فردی است. از سوی دیگر، فردگرایی یک دیدگاه ارزشی یا سیاسی است که بر استقلال و آزادی انسان تمرکز دارد.
المان های مرکزی
عناصر اصلی جمع گرایی حفظ هارمونی و وظیفه شناس بودن نسبت به درون گروه است. از سوی دیگر، موارد فردگرایی منحصر به فرد و خود مختار هستند.
آنچه در تضاد است
جمع گرایی علیه پیگیری های فردی است زیرا از فداکاری برای خیر بزرگتر دفاع می کند. در مقایسه، فردگرایی مخالف این است که دین و سنت می‌توانند محدودیت‌های افراد را دیکته کنند. این با دیدگاه های جمع گرایی که به وابستگی متقابل و قراردادی بودن اهمیت اساسی می دهد، در تضاد است.
جایی که بیشتر تمرین می شود
جمع گرایی یک الگوی فرهنگی است که معمولاً در میان جوامع سنتی مانند جوامع آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین مشاهده می شود. این برعکس فردگرایی است که در آمریکای شمالی، اروپای غربی، نیوزلند و استرالیا رایج است. با این حال، مشاهده شد که یک الگوی فزاینده از فردگرایی در سراسر جهان وجود دارد و احتمالاً با توسعه اجتماعی-اقتصادی فزاینده مشابهی همراه است.
فلسفه/نظریه سیاسی
جمع گرایی همچنین یک نظریه سیاسی است که با کمونیسم مرتبط است زیرا پیشنهاد می کند که قدرت باید در دستان شهروندان به عنوان یک کل قرار گیرد به جای اینکه تنها در دستان چند نفر مانند افراد طبقه بالا باشد. از این رو، ساختن سیستمی که اهداف مشترک را تسهیل می کند، سودمند است. در مقایسه، فردگرایی با لیبرالیسم همراه است که به آزادی فردی اهمیت می دهد که به ویژه از دوران روشنگری به رسمیت شناخته شده بود. همچنین با خودکامگی که حکومت اجباری را رد می کند و خوداتکایی و آزادی فردی را ترویج می کند، مرتبط است.
تصمیم گیری
یک مطالعه در مورد تصمیم گیری گزارش داد که کسانی که سطوح بالاتری از جمع گرایی دارند، بیشتر وابسته هستند و کمتر به اعضای گروه های مرکزی خیانت می کنند، در حالی که آنهایی که سطوح بالاتری از فردگرایی دارند، منطقی تر هستند .
جمع گرایی در مقابل فردگرایی
خلاصه
- هر دو اصول جمع گرایی و فردگرایی ، رویه ها، نظریه های سیاسی و الگوهای فرهنگی هستند.
- مردم در یک جامعه جمع گرا به راحتی می توانند منافع فردی خود را فدای پیشرفت کل جامعه کنند.
- فردگرایی عموماً با دخالت های خارجی در مورد انتخاب های شخصی مخالف است.
- الگوی فزاینده ای از فردگرایی در سراسر جهان وجود دارد و احتمالاً با توسعه اجتماعی اقتصادی فزاینده مشابهی همراه است.
- جمع گرایی انسجام گروهی را بر اهداف فردی اولویت می دهد در حالی که فردگرایی بر استقلال و آزادی انسان تمرکز دارد.
- جمع گرایی معمولاً در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین مشاهده می شود در حالی که فردگرایی در آمریکای شمالی، اروپای غربی، نیوزیلند و استرالیا رایج تر است.
- جمع گرایی با کمونیسم مرتبط است در حالی که فردگرایی با لیبرالیسم و خودکامگی همراه است.
- کسانی که سطوح بالاتری از جمع گرایی دارند، تمایل بیشتری به وابستگی و وفاداری به درون گروه دارند، در حالی که افرادی که سطوح بالاتری از فردگرایی دارند، از نظر تصمیم گیری، منطقی تر هستند.
فرهنگ ها و رفتارهای فردگرایانه
فرهنگ یکی از عواملی است که می تواند بر نحوه تفکر و رفتار افراد تأثیر بگذارد. یکی از عواملی که روانشناسان بین فرهنگی اغلب مطالعه می کنند، شامل تفاوت ها و شباهت های بین فرهنگ های فردگرا و فرهنگ های جمع گرایانه است.
فرهنگ های فردگرا آنهایی هستند که بر نیازهای فرد بر نیازهای گروه به عنوان یک کل تاکید می کنند. در این نوع فرهنگ، افراد مستقل و مستقل دیده می شوند. رفتار اجتماعی معمولاً توسط نگرش ها و ترجیحات افراد دیکته می شود. فرهنگ ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی تمایل به فردگرایی دارند.
ویژگی های فرهنگ فردگرا
به احتمال زیاد شما احتمالاً قبلاً اصطلاحات فرهنگ های فردگرا و جمع گرایانه را شنیده اید، اغلب در زمینه توجه به تفاوت های رفتاری و نگرش بین دو نوع جامعه. پس دقیقاً چه چیزی فرهنگ های فردگرا را از فرهنگ های جمع گرایانه متمایز می کند؟
چند ویژگی مشترک فرهنگ های فردگرا عبارتند از:
- وابستگی به دیگران اغلب شرم آور تلقی می شود.
- استقلال ارزش زیادی دارد.
- حقوق فردی در کانون توجه قرار دارد.
- مردم اغلب تاکید بیشتری بر برجسته بودن و منحصر به فرد بودن دارند.
- مردم تمایل دارند به خود متکی باشند.
- حقوق افراد از اولویت بالاتری برخوردار است.
در فرهنگ‌های فردگرا، اگر افراد قوی، متکی به خود، قاطعیت و مستقل باشند، «خوب» در نظر گرفته می‌شوند. این در تضاد با فرهنگ‌های جمع‌گرا است که در آن ویژگی‌هایی مانند فداکاری، قابل اعتماد بودن، سخاوتمند بودن و کمک به دیگران اهمیت بیشتری دارد. چند کشوری که به عنوان فرهنگ های فردگرا در نظر گرفته می شوند عبارتند از: ایالات متحده، آلمان، ایرلند، آفریقای جنوبی و استرالیا.
فرهنگ های فردگرا در مقابل فرهنگ جمع گرا
فرهنگ‌های فردگرا اغلب با فرهنگ‌های جمع‌گرایانه‌تر مقایسه می‌شوند. جایی که جمع گرایی بر اهمیت همکاری گروهی و اجتماعی تأکید می کند، فردگرایی به چیزهایی مانند:
- خودمختاری
- استقلال
- خودکفایی
- منحصر به فرد بودن
در جایی که افراد در فرهنگ‌های جمع‌گرایانه ممکن است در زمان‌های سخت برای حمایت به خانواده و دوستان مراجعه کنند، کسانی که در فرهنگ‌های فردگرا زندگی می‌کنند به احتمال بیشتری به تنهایی این کار را انجام می‌دهند.
فرهنگ‌های فردگرا تأکید می‌کنند که افراد باید بتوانند به تنهایی مشکلات را حل کنند یا اهداف را بدون نیاز به تکیه بر کمک دیگران انجام دهند. معمولاً از مردم انتظار می رود که وقتی با مشکلاتی مواجه می شوند، «خود را از طریق چکمه هایشان بالا بکشند».
این تمایل به تمرکز بر هویت شخصی و خودمختاری بخشی فراگیر از فرهنگ است که می تواند تأثیر عمیقی بر نحوه عملکرد یک جامعه داشته باشد. به عنوان مثال، کارگران در یک فرهنگ فردگرایانه به احتمال بیشتری به رفاه خود بر خیر گروه اهمیت می دهند.
این را با یک فرهنگ جمع‌گرایانه مقایسه کنید که در آن مردم ممکن است آسایش خود را فدای خیر بیشتر دیگران کنند. چنین تفاوت‌هایی می‌تواند تقریباً بر هر جنبه‌ای از رفتار، از شغلی که فرد انتخاب می‌کند، محصولاتی که می‌خرد، و مسائل اجتماعی که به آنها اهمیت می‌دهد، تأثیر بگذارد.
برای مثال، رویکردهای مراقبت های بهداشتی تحت تأثیر این گرایش ها هستند. فرهنگ های فردگرا بر اهمیت مراقبت از خود بدون وابستگی به دیگران برای کمک تاکید دارند. کسانی که در فرهنگ های جمع گرا هستند ممکن است در عوض بر تقسیم بار مراقبت با گروه به عنوان یک کل تاکید کنند.
اثرات بر رفتار
تأثیر فرهنگ بر رفتار فردی موضوع اصلی مورد علاقه در زمینه روانشناسی بین فرهنگی است. روانشناسان بین فرهنگی مطالعه می کنند که چگونه عوامل فرهنگی مختلف بر رفتار فردی تأثیر می گذارد. آنها اغلب بر چیزهایی تمرکز می کنند که در بین فرهنگ های مختلف جهان و همچنین تفاوت های بین جوامع جهانی است.
یکی از پدیده‌های جالبی که روانشناسان بین‌فرهنگی مشاهده کرده‌اند این است که مردم فرهنگ‌های فردگرا چگونه خود را در مقایسه با نحوه توصیف خود از فرهنگ‌های جمع‌گرا توصیف می‌کنند.
افراد جوامع فردگرا خودپنداره هایی دارند که بیشتر بر استقلال متمرکز است تا وابستگی متقابل. در نتیجه، آنها تمایل دارند خود را بر اساس ویژگی ها و ویژگی های فردی منحصر به فرد خود توصیف کنند.
فردی از فرهنگ فردگرا ممکن است بگوید “من تحلیل گر، طعنه آمیز و ورزشکار هستم.” این را می‌توان با توصیفات خود از سوی افرادی که در جوامع جمع‌گرا زندگی می‌کنند، مقایسه کرد، که احتمال بیشتری دارد چیزی مانند “من یک شوهر خوب و دوست وفادار هستم.”
این توصیفات از خود بسته به فرهنگ چقدر متفاوت است؟ تحقیقات انجام شده توسط ما و شوئنمن نشان داد که در حالی که 60 درصد از کنیایی ها (فرهنگ جمع گرا) خود را بر اساس نقش های خود در گروه ها توصیف می کنند در حالی که 48 درصد آمریکایی ها (یک فرهنگ فردگرا) از ویژگی های شخصی برای توصیف خود استفاده می کنند.
کلمه ای از خیلی خوب Verywell
روانشناسان از تأثیر قدرتمندی که فرهنگ می تواند بر رفتار فردی و گروهی داشته باشد آگاه تر شده اند. برای درک اینکه چقدر این تأثیرات می توانند قوی باشند، ضروری است که به شباهت ها و تفاوت های بین فرهنگ های جمع گرا و فردگرا نگاه کنیم.
