تاریخ زنده و گردشگری – دکتر محمد هاشم رهنما
مفهوم «تاریخ زنده» اشاره به رویکردی دارد که اثر بخشی و کارآیی تاریخ را به زمان حال نسبت می دهد و شناخت تاریخ را با تحلیل و تفسیر روش مند علمی برای درک مسایل اکنون جامعه و آینده نگری جهت برنامه ریزی کار گشا می داند.
فرض بنیادین این رویکرد در این معناست که زندگی در بافتاری تاریخی شکل گرفته و لذا برای دستیابی به زندگی بهتر به نقد علمی تاریخ گذشته نیازمندیم.
به کار گیری چنین روشی به ابزار هایی نیازمند است که دیگر تئوری های علوم انسانی همانند علم سیاست، جامعه شناسی، اقتصاد، جغرافیا، مردم شناسی و حتی روانشناسی در اختیار علم تاریخ قرار می دهند و به درک عمیق تر ما از فرایند یک تمدن یاری می رسانند.
تبیین و تحلیل تاریخی علاوه بر شفاف تر کردن نگرش ما از گذشته، مانع خطر فرو غلطیدن در دام عوام زدگی و تعصب کور و خود برتر بینی نسبت به تمدن های دیگر می شود.
با وجود اینکه تصور جامعه ای صلح جو و صلح طلب امکان پذیر است، اما اگر آگاهی اشخاص و کنش اجتماعی آنان همچنان در پای تعصب نسبت به گذشته هزینه و از تغییر نگرش خودداری گردد،چنین جامعه ای در دنیای جدید دوام نخواهد آورد. …..
ادامه مطلب را در ماهنامه شماره نهم جلا مطالعه نمایید
