تاثیر جنگ بر رشد کودکان پناهنده سوری
خلاصه: قرار گرفتن در معرض جنگ در کودکان پناهنده سوری باعث تغییرات متیلاسیون DNA منحصربه‌فرد شد و ژن‌های دخیل در رشد مغز و پاسخ‌های استرس را مشخص کرد. این تغییرات اپی ژنتیکی اثرات بالقوه درازمدت بر سلامت و رشد را نشان می‌دهد که از آسیب‌های دیگر مانند فقر متمایز است.
محققان همچنین دریافتند که دختران واکنش‌های بیولوژیکی قوی‌تری نسبت به پسران از خود نشان می‌دهند که تفاوت‌های آسیب‌پذیری را برجسته می‌کند. این مطالعه بر هزینه های بیولوژیکی و روانی عمیق جنگ بر زندگی جوانان تاکید می کند. این یافته ها راه را برای بینش عمیق تر در مورد ردپای بیولوژیکی تروما و پیامدهای آن برای سلامتی هموار می کند.
حقایق کلیدی:
تغییرات متیلاسیون DNA مرتبط با قرار گرفتن در معرض جنگ در ژن های حیاتی برای عملکرد مغز و تنظیم استرس مشاهده شد.
دختران تغییرات DNA قابل توجهی نسبت به پسران نشان دادند که نشان دهنده آسیب پذیری بالاتر است.
این مطالعه شواهدی از پیری اپی ژنتیک آهسته‌تر در کودکانی که در معرض جنگ قرار دارند، یافت که به طور بالقوه بر رشد تأثیر می‌گذارد.
منبع: دانشگاه سوری
طبق یک مطالعه جدید از دانشگاه سوری، کودکانی که در کشورهای جنگ‌زده زندگی می‌کنند نه تنها از پیامدهای سلامت روان رنج می‌برند، بلکه جنگ ممکن است باعث تغییرات بیولوژیکی نامطلوب در سطح DNA شود که می‌تواند اثرات مادام‌العمر بر سلامتی داشته باشد.
در اولین مطالعه در نوع خود، تیم تحقیقاتی نمونه بزاق 1507 کودک پناهنده سوری 6 تا 19 ساله را که در سکونتگاه های غیررسمی در لبنان زندگی می کردند، جمع آوری کرد.
این یک کودک و DNA را نشان می دهد.
مشخص نیست که این تغییرات خاص در سایر اشکال تروما، مانند فقر یا قلدری وجود داشته باشد، که نشان می دهد جنگ ممکن است واکنش های بیولوژیکی منحصر به فردی را در بدن ایجاد کند. اعتبار: اخبار علوم اعصاب
آنها متیلاسیون DNA (DNAm) را تجزیه و تحلیل کردند، یک فرآیند اپی ژنتیکی که در آن برچسب های شیمیایی در مکان های مختلف در ژنوم (مجموعه کامل ژن ها) به DNA اضافه می شود. این تغییرات DNAm می تواند ژن ها را بدون تغییر کد DNA روشن یا خاموش کند.
پرسشنامه‌هایی که هم کودکان و هم مراقبان آنها تکمیل می‌کردند، برای اندازه‌گیری مواجهه با رویدادهای مربوط به جنگ که کودک تجربه کرده بود، استفاده شد.
ساری – با همکاری دانشگاه کالج لندن، موسسه توسعه، تحقیقات، حمایت و مراقبت کاربردی، لبنان، دانشگاه سنت جورج لبنان و یک سازمان غیردولتی پیشرو بین‌المللی – دریافت که کودکانی که در معرض حوادث جنگی قرار گرفته‌اند تغییرات DNA m را در چندین مکان نشان می‌دهند. و نواحی در ژنوم
برخی از این تغییرات به ژن‌های دخیل در عملکردهای حیاتی مانند انتقال عصبی (نحوه ارتباط سلول‌های عصبی) و انتقال درون سلولی (نحوه حرکت مواد در سلول‌ها) مرتبط بودند.
مشخص نیست که این تغییرات خاص در سایر اشکال تروما، مانند فقر یا قلدری وجود داشته باشد، که نشان می دهد جنگ ممکن است واکنش های بیولوژیکی منحصر به فردی را در بدن ایجاد کند.
این تحقیق توسط مؤسسه ملی بهداشت (NIH) تأمین مالی می شود.
پروفسور مایکل پلوس، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشکده روانشناسی در دانشگاه ساری، گفت:
«در حالی که این دانش عمومی است که جنگ تأثیر نامطلوبی بر سلامت روان کودکان دارد، مطالعه ما شواهدی از مکانیسم‌های بیولوژیکی زیربنای این تأثیر پیدا کرده است. ما همچنین دریافتیم که جنگ با پیری اپی ژنتیک کندتر مرتبط است – که می تواند به این معنی باشد که جنگ می تواند بر رشد کودکان تأثیر بگذارد.
در مجموع، مطالعه ما تصویر واضح‌تری از هزینه غم‌انگیز جنگ، فراتر از استرس روانی، برای میلیون‌ها کودکی که در وسط آن گرفتار شده‌اند، نشان می‌دهد.
این مقاله بخشی از مطالعه BIOPATH است، یک مطالعه کوهورت که در سال 2017 آغاز شد. BIOPATH اولین مطالعه در مقیاس بزرگ در نوع خود در بین کودکان پناهنده است که زمینه را برای درک عمیق تر از تأثیر تروما بر رشد سلامت روان فراهم می کند.
علاوه بر این، محققان همچنین به چگونگی تفاوت اثرات بیولوژیکی جنگ بین پسران و دختران پرداختند. آنها دریافتند که دخترانی که رویدادهای جنگی را تجربه کردند نسبت به پسران تغییرات DNA m قابل توجهی را نشان دادند، به ویژه در ژن های مرتبط با پاسخ استرس و رشد مغز.
در حالی که هم پسران و هم دختران تحت تأثیر قرار گرفتند، دختران واکنش بیولوژیکی قوی تری به قرار گرفتن در معرض جنگ نشان دادند، که نشان می دهد ممکن است در سطح مولکولی نسبت به اثرات طولانی مدت تروما آسیب پذیرتر باشند.
DNA m یک فرآیند طبیعی است که در آن گروه های شیمیایی کوچک به نام گروه های متیل به بخش های خاصی از DNA ما اضافه می شوند. این گروه‌ها مانند سوئیچ‌ها عمل می‌کنند، ژن‌ها را روشن یا خاموش می‌کنند یا شدت بیان آنها را تنظیم می‌کنند. نکته مهم این است که این خود توالی DNA واقعی را تغییر نمی دهد.
DNA m نقش کلیدی در رشد طبیعی بازی می کند و می تواند تحت تأثیر چیزهایی مانند رژیم غذایی، استرس و قرار گرفتن در معرض ضربه قرار گیرد. هنگامی که فردی حوادث شدیدی مانند جنگ را تجربه می کند، می تواند منجر به تغییراتی در DNA m شود که ممکن است بر سلامت جسمی و روانی طولانی مدت وی تأثیر بگذارد. دانشمندان این تغییرات را مطالعه می کنند تا بفهمند که چگونه تجربیات استرس زا می توانند آثار بیولوژیکی ماندگاری را بر روی بدن بگذارند.
