کتاب هنر بعد از اینستاگرام Art After Instagram
Art After Instagram
کتاب هنر بعد از اینستاگرام
2021
نویسندگان: کایلی باجKylie Budge ، لاچلان مک داوال نویسندگان Lachlan MacDowall
ترجمه : سارا فردرو
این کتاب به بررسی تأثیرات پلتفرم اینستاگرام در ساخت و مشاهده هنر می پردازد.
نویسندگان روش‌هایی که از طریق اینستاگرام بر هنرمندان، فضاهای هنری، مؤسسات هنری و مخاطبان هنری و در نهایت تجربه زیبایی‌شناسی معاصر تأثیر گذاشته است را تحلیل می‌کنند. این کتاب استدلال می‌کند که معماری اینستاگرام بیش از اینکه فضایی برای عکاسی دیجیتال باشد، نشان‌دهنده رابطه جدیدی با تصویر و تجربه بصری است، راهی برای شکل‌دهی به عادات بصری و روابط اجتماعی. پس از تجزیه و تحلیل دقیق ساختار اینستاگرام – دنیای وابستگی (“فالو”)، زیبایی شناسی (“لایک”) و توجه (“کامنت”) – این کتاب بررسی می کند که چگونه فضاهای هنری، مخاطبان و زیبایی شناسی به صورت پیشرونده ای به دنبال کلیدی برای درک آن هستند.
این کتاب مورد توجه محققانی است که در زمینه تاریخ هنر، طراحی، فرهنگ دیجیتال، مطالعات فرهنگی، جامعه شناسی، آموزش، تجارت، رسانه و مطالعات ارتباطات فعالیت می کنند.
فضاهای هنری، مخاطبان، زیبایی شناسی
از اواخر دهه 1990، هنرمند آلمانی Carsten Höller تجهیزات زمین بازی تغییر یافته ای را در گالری های بزرگ در سراسر جهان نصب کرده است. علاوه بر سرسره‌های لوله‌ای که سطوح مختلف یک گالری یا حتی ساختمان‌های مختلف را به هم متصل می‌کنند، این هنرمند مجموعه‌ای از چرخ و فلک‌ها را تولید کرده است که بازدیدکنندگان گالری می‌توانند بر روی آنها سوار شوند. چرخ و فلک‌ها با الگوبرداری از گشت های نمایشگاهی قرن نوزدهم، خاطرات دوران کودکی و همچنین دوره‌های پیشین تاریخ را فعال می‌کنند.
معماری اینستاگرام
در سال 1978 با حرکت به سمت شمال خیابان پارک نیویورک، می‌توان مجموعه‌ای از کلمات شابلون‌شده را مشاهده کرد که «در امتداد دیوار بزرگ مرکزی درست در اولین منحنی چاپ شده بودند» که عبارت بودند از: «Instant This… Instant That… Instant This… Instant That» …» (پیزلی و هامبورگ، 1979). این اثر مخفیانه توسط هنرمند جان فکنر نصب شده بود و آثار هنری او که از قطعات متنی در پنج منطقه پخش شده بود، در مجله هنری ویژه WET گزارش و تحلیل شد که شعار “فکنر” را نمادی از آمریکا در دهه 1970 می دانست، جایی که سوپرمدل ها با تلویزیون رقابت می کردند.
مکان ها و فضاهای هنر
در مقاله‌ای برای گاردین، روزنامه‌نگار بریجید دیلانی Brigid Delaney (۲۰۱۹) از لذت فوق‌العاده حضور در Luminous می‌نویسد، اجرای ارکستر کلاسیک در استرالیا، که به‌عنوان یک «تجربه کنسرت چندحسی» شامل موسیقی و جلوه‌های بصری پیچیده و از نظر زیبایی‌شناختی قدرتمند ساخته شده است، با این ترکیب، تماشاگران را در فضایی متحول کننده غوطه ور می کند.
در توصیف این تجربه، دوگانگی ایجاد می شود که در عنوان مقاله برجسته شده است: “چگونه هنر می تواند روح شما را لمس کند وقتی روح شما مشغول ژست گرفتن در اینستاگرام است؟” نسخه ای پیچیده و یک ترفند رایج در کنار جریان اصلی در طول پنج سال گذشته در طول ظهور اینستاگرام به اوج شدت خود رسیده است. آن کیتو Anne Quito (2018) زمانی که در حال تماشای صف مردم در گالری پرتره ملی در واشنگتن دی سی بود، یک نمای باینری مشابه از پدیده هنر اینستاگرام ایجاد کرد. او میل آنها به انتظار برای گرفتن سلفی با پرتره های باراک و میشل اوباما و احتمالاً پست کردن در رسانه های اجتماعی مانند اینستاگرام را تحلیل کرد که چطور به یک وسواس تبدیل شده است. مانند برخی از ایده های بیان شده توسط دیلانی، کیتو این فعالیت را به عنوان خود محوری و به نمایش گذاشتن، مصرف گرایی و شروع قطع ارتباطات حقیقی می داند.
اینستاگرام، هنر و فضا
اینستاگرام هم در تولید هنر و هم در طراحی و تجربه فضاهای هنری نقشی متمایز دارد و نقطه برجسته‌کننده این تقاطع «هنرمندان ساکن اینستاگرام» است. این دخالت اینستاگرام در هنر و فضاهای هنری به دلیل معماری و روش های این پلتفرم است که به صورت الگوریتمی کار می کند. اینستاگرام پورتالی را به فضاها و مکان‌های هنری در مقیاسی ارائه می دهد که قبلاً شاهد آن نبوده‌ایم، ظرفیتی قدرتمند و جذاب فقط در یک برنامه در رسانه‌ی اجتماعی. عامل دیگر، نقش زیبایی شناسی در هنر و عکاسی اجتماعی است.
مخاطبان اینستاگرام
در این بخش به بررسی “مخاطب” به عنوان محصول تلاقی بین هنرنمایی، تماشای هنر و اینستاگرام می‌پردازیم. در این فصل، چگونگی تولید انواع مخاطبان مختلف توسط اینستاگرام و نحوه عملکرد آن به عنوان یک پلتفرم برای فعال‌تر کردن مخاطبان بررسی می شود.
از طریق مفهوم «اقتصاد توجه»، موقعیت مخاطبان اینستاگرام و ساختار مخاطبین و فعالیت های آنها را بررسی می کند و سوالاتی مطرح می شود.
مثل اینکه چطور دید تلقین شده توسط اینستاگرام، حواس پرتی، محو شدن، اجرا و اجتماعی شدن با مدل های سنتی تماشاگران در ارتباط با گالری های هنری مانند مشاهده، تفکر، تماشای آثار از نقطه نظر فردی و تعامل مستقیم ایجاد شده از طریق درگیرشدن با برچسب های دیواری، کاتالوگ ها و بروشورهای چاپی تداخل ایجاد می کند.
چگونه اینستاگرام مخاطبان هنر را تغییر می دهد
مخاطبان اینستاگرام اشکال مختلفی دارند. اگرچه آنها ویژگی های فرضی و نامشخصی دارند اما همین رشد و تکثیر مخاطبان، عنصر کلیدی در درک تأثیر گسترده تر اشکال عکاسی اجتماعی و تأثیرات آن بر فرم و فضاهای هنری می باشد.
اینستاگرام و زیبایی شناسی
بعد از فضاهای هنری و مخاطبان، زیبایی شناسی عنصر سوم از سیستم بصری و نهادی است که این اجزا را در مدارهای مبادله به هم پیوند می دهد. بخش پایانی کتاب، این پویایی را بررسی می کند. تجربه زیبایی‌شناختی مرکزی است برای درک هنر و روش‌هایی که توسط آن ایجاد شده و با آن مواجه می‌شود. همچنین به عنوان بخش مرکزی و نحوه استفاده و تجربه اینستاگرام می باشد. اینستاگرام طیفی از ژانرهای جدید تصویرسازی را به وجود می‌آورد که بر اساس مکانیزم تصویربرداری، مخاطبان مورد نظر، زمینه اجتماعی یا هشتگ‌ها شکل گرفته‌اند. در این فصل، زیبایی شناسی به سه طریق در ارتباط با سبک، به عنوان یک افق و به عنوان یک حالت قدرت – مفهوم سازی می شود تا پیچیدگی های نحوه ظاهر شدن هنر در اینستاگرام را توضیح دهد.
هنرمندان در اینستاگرام
در سال 2014، زن جوانی برای جستجوی ثروت به لس آنجلس نقل مکان کرد. ماجراجویی‌های او را در اینستاگرام دنبال می‌کنیم و تغییر تدریجی او از یک «دختر ناز» تا «الهه زندگی» را دنبال می‌کنیم. این زن جوان اثری داستانی از هنرمند آرژانتینی آمالیا اولمان است Amalia Ulman. اگرچه این اثر در ابتدا بینندگان را جذب نکرد، اما در طول زمان با گنجاندن در نمایشگاه‌ها و گالری های بزرگ به رسمیت شناخته شد و به عنوان “اولین شاهکار اینستاگرام” و اولمان “اولین هنرمند بزرگ اینستاگرام” لقب گرفت.
کیمیاگری زیبایی شناسی و فعالیت اجتماعی
این فصل بر زیبایی شناسی در ارتباط با مفاهیم اجتماعی از طریق هنرمندان و مخاطبان آنها در اینستاگرام تمرکز دارد. اعمال اجتماعی هر دقیقه در اینستاگرام رخ می دهد و هنر زمینه محبوبی است که در آن اتفاق می افتد. زیبایی شناسی و فعالیت اجتماعی عمیقاً در هم تنیده شده اند و در اینستاگرام شتاب ایجاد می کنند. تقریباً در هنر و هر زمینه دیگری اینچنین است.
با این حال، هنر زمانی که فعالیت اجتماعی و زیبایی‌شناسی ترکیب می‌شوند، با تأکید خاص خود بر بصری بودن و در حوزه زیبایی‌شناسی، محیطی شبیه کیمیاگری ایجاد می‌کند. تغییر شکل ماده، مشخصه حالت‌های کیمیاگری و استعاره مفیدی برای کاوش در این شرایط به ظاهر جادویی و دگرگون‌کننده است که گاهی اوقات زمانی که هنرمندان، مخاطبان و فضاهای هنری از عناصر بصری برای برقراری ارتباط و به‌ویژه در اینستاگرام استفاده می‌کنند، به وجود می‌آیند.
توسعه این دنیای اجتماعی و (گاهی) فیزیکی تاثیر این توجه ویژه است. ما این ایده ها را در مورد رابطه متقابل بین زیبایی شناسی و فعالیت اجتماعی بسط می دهیم تا در دریابیم که چگونه افزایش سواد بصری، به ویژه از طریق اینستاگرام، محیطی را فراهم کرده است که در آن کپی کردن، تقلید و تأثیرگذاری بسیار امکان پذیر و شایع شده و در برخی موارد این پلت فرم خودش نقش پویایی را بازی می کند. در نهایت، شرایط و موقعیت های اجتماعی “دیدن هنر”، به وجود آمدن و درک دنیای به هم ریخته فضاهای هنری، از این نظر که چقدر هنرمندانه است و مخاطبان چقدر فعال هستند و در پشت صحنه چه نمایشی را ایجاد می کنند و عکس العملشان چیست را در نظر گرفته می شود.
در این کتاب جنبه‌های زیبایی‌شناسی در ارتباط با هنر در اینستاگرام از طریق طیف وسیعی از نظریه‌های اجتماعی/ارتباطاتی و بصری در نظر گرفته می شود و چارچوبی یکپارچه برای درک هنر و افزایش مشارکت در استفاده از زیبایی‌شناسی بصری دیجیتال در حوزه های اجتماعی فعال مطرح می کند.
اینستاگرام به عنوان نهاد و زیرساخت
در 1 اکتبر 2020، درست چند روز قبل از تولد دهمین سالگرد اینستاگرام، آدام موسری Adam Mosseri، رئیس اینستاگرام، نقش پلتفرم تولیدکنندگان خلاق را در پیام ویدئویی هفتگی خود بیان کرد:
این هفته می خواهم در مورد چگونگی تغییر سریع جهان و به طور خاص تر، نحوه تغییر قدرت از سازمان به فرد در انواع صنایع صحبت کنم و اینکه چگونه ما در اینستاگرام امیدواریم به سمت این تغییر برویم و در نهایت از آنچه در ذهن داشتیم سبقت بگیریم …
