چرا باید نگران تهدید بیماری همه گیر بعدی باشیم؟
چرا باید نگران تهدید بیماری همه گیر بعدی باشیم؟
هنگامی که به تجربه بیماری های همه گیر ویروسی توجه کنیم متوجه می شویم که روند گسترش و همه گیر شدن انها در جهان شبیه هم بوده است با توجه به گسترش ویروس کرونا به نظر می رسد نگاهی به سخنرانی های علمی در زمینه ویروس آنفولانزا پرندگان داشته باشیم .تجربه نشان داده است که این ویروس ها زمین را دور می زنند و بعد قوی تر به سراغ انسان ها می آینده و خطرناک تر.مطالب زیر توسط خانم لوری گارت در هنگام شیوع ویروس انفولانزای طیور بیان شده است ولی الان نیز قابل استفاده است:
ما نگران چه چیز هستیم؟ یک نگرانی جهانی که معادله خطر را تغییر داده است. شیوع بیماری های ویروسی
به تجربه نگرانی بزرگ ویروس موسوم به آنفولانزای H5N1 نگاهی بیاندازیم
بعضی آن را آنفولانزای پرندگان می‌نامند
آنفولانزای پرندگان برای اولین بار در اواسط دهه ۱۹۹۰ در جنوب چین پدیدار شد. اما تا سال ۱۹۹۷ از آن خبر نداشتیم. در پایان کریسمس ، فقط ۱۳ کشور H5N1 را دیده بودند. اما این رقم به ۵۵ کشور جهان رسید، که ظهور این ویروس را، هم در پرندگان، یا مردم یا هر دو داشته اند. در شیوع آن بین پرندگان، اکنون می توانیم ببینیم که تقریباً در کل جهان این ویروس به جز قاره آمریکا مشاهده شده است.
در پرندگان خانگی به ویژه جوجه‌ها، این بیماری ۱۰۰ درصد کشنده است.
یکی از کشنده‌ترین چیزهای در گردشی است که در قرنهای اخیر در جهان دیده‌ایم.
همچنین این اتفاق در الگوهای مهاجرت پرندگان آبزی وحشی مهاجر تکرار می‌شود. این رویداد متمرکز در مکانی به نام دریاچه چنگهای، چین اتفاق افتاده است. دو سال پیش پرندگان مهاجر چندین واقعه را تجربه کردند که هزاران فرد به دلیل جهش رخ داده در ویروس جان خود را از دست دادند. که باعث شد دامنه گونه‌ها بطور چشمگیری گسترده شود. طوری که پرندگانی که به سیبری، اروپا، و آفریقا می‌رفتند ویروسی را حمل کنند که قبلاً محتمل نبود.
ما اکنون شاهد شیوع در جمعیتهای انسانی هستیم ،تا کنون، خوشبختانه اتفاقات کوچک، شیوع‌های کوچک، و در دسته‌های معدودی رخ داده است. در دو سال گذشته ویروس به طرز چشمگیری جهش یافته است تا دو خانواده مجزا از شجره ویروسی H5N1 ایجاد کند، با شاخه‌هایی در آنها، و با ویژگی های مختلفی که نگران کننده است.
حال چه ربطی به ما دارد؟ اول از همه، در هیچ زمانی از تاریخ نتوانسته‌ایم به موقع، یک واکسن خاص برای بیش از ۲۶۰ میلیون نفر تهیه کنیم.
تجزیه و تحلیل‌های عظیم رایانه‌ای، که درخصوص اثر احتمالی این امر انجام شده است، نشان می‌دهد که به هیچ وجه زمان زیادی را به ما نخواهد داد. و مطمئناً این امر در برنامه‌های آماده سازی بسیار مختل کننده خواهد بود.
ما نگران هستیم، زیرا این ویروس برخلاف هر آنفولانزا دیگری که تاکنون مطالعه کرده‌ایم، با خوردن گوشت خام حیوانات آلوده قابل انتقال است. ما شاهد انتقال به گربه‌های وحشی و گربه‌های خانگی و هم اکنون نیز سگهای اهلی خانگی هستیم. و در تغذیه آزمایشگاهی با جوندگان و موشها، دریافتیم که حیوانات علائمی که هرگز با آنفولانزا دیده نشده را نشان می‌دهند: تشنج، اختلالات سیستم عصبی، فلج جزئی. چیزی مانند آنفولانزاهای معمولی نیست. مشابه چیزی است که اکنون در مورد بازسازی ویروس آنفولانزای ۱۹۱۸ می‌دانیم، بیماری همه گیر و بزرگ، که آن هم مستقیماً از پرندگان به مردم انتقال یافت. ما به مرور زمان تکامل داشتیم، و این میزان مرگ و میر باورنکردنی در انسان: ۵۵ درصد افرادی که به H5N1 آلوده شده‌اند، در واقع از پای درآمدند. افراد زیادی نداریم که مبتلا شده باشند و دوباره بیمار نشده باشند.
در تغذیه آزمایشگاهی در میمون ها می‌بینید که در واقع واکنش تنظیم کننده خاص سیستم ایمنی بدن را سرکوب میکند. نتیجه این است که آنچه شما را می‌کشد، مستقیما ویروس نیست، بلکه سیستم ایمنی بدن شما بیش از حد واکنش نشان می‌دهد و می‌گوید «هرچه زیادی خارجی باشد، من خشن‌تر جواب میدهم» نتیجه: بیشتر مرگ و میرها در جوانهای بالغ و کاملا سالم زیر ۳۰ سال بوده است. ما شاهد انتقال انسان به انسان هستیم حداقل در سه دسته — که خوشبختانه شامل تماس خیلی نزدیک می‌شود، و فعلا به صورت گسترده جهان را در معرض خطر قرار نمی‌دهد.
بسیارخوب، من نگران تان کردم. اکنون احتمالاً فرض می‌کنید که خب دولت ها قصد دارند کاری انجام دهند. پول زیادی در سطح محلی و در سطح فدرال خرج شده است تا بیماریهای عفونی را مورد بررسی قرار دهد. نتیجه نهایی: فقط توانایی ۱۵ ایالت جهت توزیع گسترده واکسن و داروها در بیماری همه‌گیر تایید شده است. نیمی از ایالتها در هفته اول شاید۲ هفته بدون تخت خالی بیمارستان می‌مانند. ۴۰ ایالت در حال حاضر کمبود حاد پرستاری دارند. تهدیدهای همه‌گیر را اضافه کنید، دچار دردسر بزرگی می‌شوید.
پس مردم با این پول چه کاری انجام داده‌اند؟ تمرین، آمادگی، در سراسر جهان.
بیایید وانمود کنیم همه گیری وجود دارد. بیایید همگی مشغول باشیم و نقش خود را بازی کنیم. نتیجه اصلی این است که سردرگمی فوق العاده‌ای وجود دارد.
بیشتر افراد در واقع نمی‌دانند وظیفه شان در بیماری های همه گیر چیست؟هیچ کس سلسله مراتب را نمی داند.
همه چیز مربوط به شهر شما است، جایی که شما زندگی می‌کنید.
دولت انگلیس یک الگوی ارتباط از راه دور انجام داد. ما نمیدانیم که شستن دست برای آنفلوانزا چقدر مهم است .شخص فرض میکند که شستن زیاد دستتان ایده خوبی است اما در واقع در جامعه علمی بحث زیادی هست درمورد اینکه این که چند درصد از انتقال آنفولانزا بین افراد از عطسه و سرفه و چند درصد از طریق دست‌هایتان است. انستیتوی پزشکی سعی کرد نگاهی به معمای ماسک زدن کند. آیا می‌توانیم راهی بیابیم، زیرا می‌دانیم که ماسک کافی نخواهیم داشت . آیا به N95 احتیاج داریم؟ . در اپیدمی سارس، در هنگ کنگ آموختیم که بیشتر انتقال به این دلیل است افراد ماسک های خود را به صورت نادرست برمی داشتند. و دست آنها آلوده به بیرون ماسک می شد و سپس بینی خود را مالیدند. بینگو! آنها سارس می گرفتند.
این بیماری همه گیر در۱۸ ماه و در غیاب سفر تجاری هوایی سه بار در گردش بود. موج دوم موج جهش یافته و فوق العاده کشنده بود. و در موج اول ما به اندازه کافی کارکنان مراقبت های بهداشتی داشتیم. اما به محض برخورد موج دوم، آنچنان به کارکنان مراقبت های بهداشتی صدمه زد که اکثر پزشکان و پرستاران خود را که در خط مقدم بودند، از دست دادیم. ویروس برای زنان باردار۱۰۰ درصد کشنده بود و ما در واقع نمیدانیم که چرا. بیشترین تعداد کشته‌شدگان ۱۵تا ۴۰ ساله بودند — که جوان هایی سالم و قوی بودند. این همه گیری به طاعون تشبیه شد. ما در واقع نمیدانیم که چند نفر کشته شدند. کمترین تخمین ۳۵ میلیون است. این تخمین مبتنی بر داده های اروپا و آمریکای شمالی بود.
یک عقیده قوی وجود دارد که در مناطق فقیر میزان تلفات به مراتب بیشتر بود. و این تعداد تلفات در محلی ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون نفری محتمل تر است . پس آیا آماده هستیم؟ به عنوان یک ملت، خیر ما آماده نیستیم. و من فکر می‌کنم حتی رهبران می‌گویند این موردی است که هنوز مسیری طولانی در آن در پیش داریم.
من فکر می‌کنم باید به عنوان جوامع آماده شویم. نه به عنوان افراد .آمادگی به عنوان یک ملت آمادگی به عنوان یک ایالت، آمادگی به عنوان بک شهر. و در حال حاضر بیشتر آمادگی ها پر از ایراد است.
ما واقعا نمیدانیم چه عواملی مدت زمان بیماری همه گیر را تعیین می کند. ما در واقع نمیدانیم عامل کشنده در گونه ی ۱۹۱۸ در پرندگان وحشی قبل از آنکه از پرندگان به انسان ها برسد چه بود عجیب است که هیچ شواهدی مبنی بر مرگ جمعی جوجه‌ها یا پرندگان خانگی در سراسر آمریکا قبل از وقوع همه گیری انسانی وجود ندارد. این ممکن است به این دلیل باشد که آن وقایع در آن طرف جهان رخ می‌دادند که کسی به آن توجه نمی‌کرد. اما ویروس به وضوح یک دور در سرتاسر جهان چرخید به شکلی آنقدر خفیف که ارتش انگلیس در جنگ جهانی اول تایید کرد که این یک تهدید نیست و نتیجه جنگ را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. و پس از گردش در سرتاسر جهان، به شکلی بازگشت که بسیار کشنده بود. چند درصد از افراد آلوده توسط آن کشته شدند؟ دوباره ما واقعاً با اطمینان نمیدانیم. واضح است اگر از ابتدا دچار سوء تغذیه بودید سیستم ایمنی ضعیفی را داشته‌اید، اگر در هند یا آفریقا در فقر زندگی می کردید، احتمال مرگ شما به مراتب بیشتر می شد. اما ما واقعاً نمیدانیم. برای مدت طولانی، محققان بیماریهای نوظهور به خطر همه گیری آنفولانزا اهمیت نمی‌دادند به این دلیل که در سال ۱۹۱۸ آنها آنتی بیوتیک نداشتند. و بیشتر کسانی که در اثر آنفولانزای عادی — در سالهای عادی آنفولانزا جان خود را از دست می‌دهند حدود ۳۶۰,۰۰۰ نفر در سراسر جهان هستند، اکثر آنها شهروندان سالخورده هستند — و به خاطر آنفولانزا نمی‌میرند اما چون آنفولانزا به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کنند. و باکتری پنوموکوک یا باکتری دیگر، استرپتوکوک‌ها میآیند و بوومم، آنها ذات الریه باکتریایی می‌گیرند. اما معلوم شد که در سال ۱۹۱۸ اصلاً چنین نبود. و تاکنون در موارد H5N1 در افراد، همینطور عفونت باکتریایی به هیچ وجه مشکل ساز نبوده است. این اختلالی کاملاً شدید در سیستم ایمنی است که دلیل اصلی مرگ مردم در اثر این ویروس است.
و من فقط اضافه می‌کنم که ما همین مورد را با سارس دیدیم. بنابراین آنچه در اینجا اتفاق میافتد بدن شماست، سیستم ایمنی بدن شما کلیه محافظان خود را ارسال میکند و می‌گوید. «من نمی‌دانم این دیگر چیست. ما قبلاً هیچ چیزی که حتی کمی شبیه آن باشد ندیده‌ایم.» .
About the speaker
Laurie Garrett · Science journalist
