دکتر محمدعلی اسلامی‌ندوشن
دکتر محمدعلی اسلامی‌ندوشن، استاد برجستۀ زبان و ادب فارسی در طول عمر با برکت خود، آثار ادبی ارزشمندی برجای گذارد که برای همۀ علاقه‌مند به زبان و ادب فارسی و فرهنگ ایران چون چشمه‌ای زلال است.
شادروان اسلامی ندوشن، نخست دانشکده حقوق را برگزید و به دانشکده ادبیات نرفت تا به قول خودش« یک ادیب سنتی» نشود، رشته حقوق را می‌پسندید چون آن را در ارتباط با حرکت زندگی می‌دید.
مقالاتی در یغما نوشت که بر مذاق حکومت وقت خوش ننشست و در دادگستری منتظر خدمت و به نوعی عنصر نامطلوب شناخته شد. این امر باعث شد به ادبیات روی آورد و عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات شود و در آن‌جا به تدریس آثار کهن و مباحث نقد ادبی بپردازد.
زنده‌یاد اسلامی ندوشن، گوهر و بن‌مایۀ فرهنگ ایرانی را با مطالعه در اشعار فردوسی و سعدی و حافظ و عطار و سنایی و مولانا و نظامی در نوشته‌های پربار خویش متجلی ساخت.
روحیۀ حماسی ایران‌دوستی، یکپارچگی ایران و حفظ هویت ملی را از فردوسی آموخت و در مقالات و جستارهای پژوهشی خود بازنمایاند.
قریب 60 سال پیش در مقاله‌ای که در مجله یغما با عنوان « ایران را از یاد نبریم» عواطف ایران‌دوستی‌اش را چنین اظهار کرد: «آنان که ایران را می‌شناسند، هیچ‌گاه از او امید برنخواهند گرفت. ایران، شاید سخت‌جان‌ترین کشور دنیاست…. به‌رغم تلخکامی‌ها، ما حق داریم به کشور خود بنازیم. آن‌همه گوینده و نویسنده و حکیم و عارف، پرودۀ این آب و خاک‌اند. به تولّای نام اینان است که به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنیم. ما امروز نیازمند آنیم که از شکوه و غنای تاریخی خود الهام بگیریم»
روحش شاد و یادش گرامی باد
