بحران کوتاه مدت گرایی
بسمه تعالی
سخن سردبیر در ماهنامه شماره 21 جلا- اندیشه روز
محسن فردرو
محققی می گفت که یکی از مشکلات جهان امروز”کوتاه مدت گرایی” است اصطلاحی که خودش ساخته بود . او معتقد بود جهان امروز در گیر امور لحظه ای و ساعتی و تصمیمات کوتاه مدت و زودگذر و فقط برای عبور از مشکلات و بحران های پیش آمده است و لذا همه کاری که می توانیم بکنیم بکارگیری استراتژی کیسه شنی است. این راهبرد هنگامی که سیلی ویرانگر نزدیک شده است می تواند بکار آید و ما را از این بحران نجات دهد و همچنین می تواند سال های متمادی هنگام وقوع سیل از کیسه های شنی به عنوان مانع برای جلوگیری از ورود آبهای سرگردان و ویرانگر کمک بگیریم اما این راهبردی همیشگی و دراز مدت نیست این راهبرد فقط به حال و مشکل فعلی پیش آمده نظر دارد و نمی تواند کار اساسی برای آینده باشد. بسیاری از تصمیمات ما و مدیران و حکمرانان در جهان امروز بر اساس نظریه کوتاه مدت گرایی فقط برای رفع مشکل فعلی است و به همین دلیل نمی تواند بحران ها را به صورت اساسی حل نماید. کوتاه مدت گرایی موجب خسارت های بسیاری شده است. برای نمونه فکر کنید که پس از کار فراوان و خستگی زیاد به منزل خود می روید تا استراحت کنید و کودک شش یا هفت ساله شما به سراغ شما می آید و می خواهد که شما با او بازی کنید و شما بدلیل خستگی و برای رفع دغدغه فعلی گوشی تلفن همراه خود را در اختیار او می گذارید که با آن بازی کند . این تصمیم مشکل الان شما را به صورت کوتاه مدت حل می کند اما فردا و روز دیگر و فرداها همچنان می خواهید گوشی همراه خود را در اختیار این طفل بگذارید تا سرگرم شود. بدین ترتیب شما فرصت ارتباط با کودک و تربیت اساسی و رشد واقعی را از او گرفته اید چرا که شما دچار کوتاه مدت گرایی شده اید. این راهبرد کیسه شنی است که فرصت رشد کودک تان را برای آینده از بین می برد.
راهبرد کیسه شنی مشکل امروز را به ظاهر حل می کند اما مشکلات و بحران ها را تلمبار کرده و امکان ساختن متناسب آینده را از بین می برد. راهبرد اصلی در مسیر یابی درازمدت است.( LONGPATH ) در راهبرد درازمدت اولین قدم تفکر بین نسلی است به این معنا که فقط به الان و حال و خودتان فکر نکنید بلکه به نسل های آینده فکر کنید. در تصمیم گیری ها نسل های بعد و نسل های بعدی را در نظر بگیرید تا تصمیمات شما شکل راهبرد کیسه شنی به خود نگیرد. انسان های متفکر فلاسفه و اندیشمندان و مخترعان این روش را بکار برده اند آنها به آینده و نسل های آینده فکر کرده اند و به همین دلیل توانسته اند آثار خود را در طول سالها و قرن های بعدی به یادگار بگذارند. تفکر بین نسلی تفکری اخلاقی و مسئولیت پذیر در مقابل دیگران و نسل های بعدی است .قدم دوم در این راهبرد درازمدت داشتن چشم انداز نسبت به آینده ضروری است. قدم سوم نیز توجه به اهداف و مقصد اصلی است.شناختن مقصد اهمیت دارد. سئوالی که گاه از خودمان می پرسیم که آخرش چی ؟ این سئوال به معنی توجه به مقصد نهایی است که می تواند بیش از پنجاه سال و صد سال و خیلی دورتر ها را در نظر بگیرد.
داشتن چشم انداز نسبت به مقصد نهایی کمک می کند که تصمیمات مقطعی و لحظه ای زندگی مان به سمتی درازمدت و با توجه به آیندگان اتخاذ شود و مقصدمان را گم نکنیم. جامعه ای که کوتاه مدت گرا باشد آینده ای ندارد. خانواده ای که کوتاه مدت گرا باشد آینده ای ندارد. کسب و کاری که کوتاه مدت گرا باشد آینده ای ندارد. افرادی که کوتاه مدت گرا هستند آینده ای ندارند. این یک واقعیت است. ما به روش های تفکرو عملکرد جدید نیاز داریم. سئوال اصلی برای ما اینست که راه درازمدت ما چیست؟ این سئوال در مقابل هر یک از ما و در مقابل هر جامعه ای قرار دارد که راه دراز مدت ما چیست؟ این موجب می شود که بتوانیم کارهای بزرگ تر از آنچه فکر می کردیم انجام دهیم کارهایی ماندگار و ارزشمند که می تواند علاوه بر مشکلات کوتاه مدت می تواند آینده نسل های بعدی را هم تضمین کند. دوستان علاقمند می توانند علاوه بر مطالعه این شماره از ماهنامه به سایت فکرورزی ( Fekrvarzi.ir ) مرتبط با ماهنامه جلا هم نگاهی بیاندازند و سخنرانی های صوتی و تصویری و مطالب مرتبط را مشاهده نمایند. منتظر مطالب تکمیلی شما بزرگواران هستیم.
سخنرانی مرتبط با این موضوع از AriWallach-2016
